Γενικά Θέματα

 

Πρόλογος

Εξετάζονται οι βιολογικές διαφορές του φύλου (μεταξύ ανδρός και γυναικός) οι οποίες προέρχονται

Α) από την παρουσία των ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΩΝ XX -XY β) από ορμονοπαραγωγικούς ιστούς (όρχεις-ωοθήκες) γ) από τις συγκεντρώσεις και επίπεδα των γεννητικών ορμονών (τεστοστερόνη, οιστρογόνα, προγεστερόνη).

Οι διάφορες επιδράσεις των ορμονών αυτών στη λειτουργία και απάντηση του ανοσολογικού συστήματος στα εξωγενή αλλά και στα αυτό-αντιγόνα καθορίζουν την πορεία και εξέλιξη των νόσων που προκαλούνται από τις ανοσολογικές απαντήσεις του οργανισμού.

Η ύπαρξη και σύσταση μιας ανοσολογικής απάντησης εξαρτάται από τα γονίδια του οργανισμού (δηλαδή το DNA των κυττάρων) τα οποία μεταδίδουν μέσω της κληρονομικότητας τις γενετικές πληροφορίες στα παιδιά.

ΓΟΝΙΔΙΑ: ΝΗΜΑΤΟΕΙΔΕΙΣ ΔΟΜΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΤΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ DNA.

Το DNA αποτελεί τον κώδικα για κάθε συγκεκριμένη πρωτεΐνη . Κάθε γονίδιο κατέχει συγκεκριμένη θέση πάνω στο χρωμόσωμα. Τα γονίδια αποτελούν αυτό-αναπαραγόμενες αλληλουχίες που υπόκεινται σε τυχαίες δομικές αλλαγές (μεταλλάξεις).

Τα κληρονομικά χαρακτηριστικά κάθε ατόμου ελέγχονται από ζεύγη γονιδίων που βρίσκονται στην ίδια θέση σε κάποιο ζεύγος χρωμοσωμάτων. Τα γονίδια αυτά ή ΑΛΛΗΛΙΑ μπορεί να είναι και τα δύο επικρατή ή και τα δύο υπολειπόμενα (επικρατών ή υπολειπόμενος κληρονομικός χαρακτήρας) όσον αφορά την έκφραση κάθε συγκεκριμένου χαρακτηριστικού του ατόμου. Κάθε κύτταρο του σώματος φέρει εικοσιτρία ζεύγη χρωμοσωμάτων.

Κάθε ζεύγος φέρει 1 χρωμόσωμα που προέρχεται από τον πατέρα και ένα άλλο από τη μητέρα.

Τα χρωμοσώματα Χ και Ψ ονομάζονται χρωμοσώματα του φύλου και καθορίζουν το φύλο του κάθε ατόμου (άνδρας ή γυναίκα) ΑΝΔΡΑΣ ΧΨ χρωμοσώματα ΓΥΝΑΙΚΑ ΧΧ χρωμοσώματα.

Στο χρωμόσωμα Χ υπάρχουν πολλά γονίδια τα οποία είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος κάθε ατόμου.

Η αλλαγή ενός γονίδιου χρωμοσώματος Χ προκαλεί τη γένεση αυτοάνοσων νοσημάτων (παθήσεις ενδοκρινών αδένων-φλεγμονωδών νόσων του εντέρου.

Η παρουσία 2 χρωμοσωμάτων Χ στις φυσιολογικές γυναίκες προκαλεί γένεση διαφόρων ανοσοποιητικών ερεθισμάτων όπως ισχυρότερη ανοσολογική απάντηση στους εμβολιασμούς σε σύγκριση με τους άνδρες (εμβόλια γρίπης, εμβόλιο κατά COVID 19) αλλά και εμφάνιση περισσοτέρων παρενεργειών στους εμβολιασμούς αυτούς.

Συνολικά πάνω από 1000 γονίδια υπάρχουν σε άλλα (πλην των γενετικών) χρωμοσώματα τα οποία λειτουργούν, αντιδρούν στα ανοσολογικά ερεθίσματα διαφορετικά!!! Παρατηρήσεις αναφέρουν ότι αν και οι γυναίκες εμφανίζουν πιο συχνά ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ από τους άνδρες το ανδρικό φύλο εμφανίζει εκδηλώσεις και επιπλοκές στα ίδια νοσήματα. Σαν παράδειγμα αναφέρεται το σκληρόδερμα πάθηση κυρίως γυναικών ή οποία αν εμφανιστεί στον άνδρα έχει σαν αποτέλεσμα την μικρότερη επιβίωση αυτού.

Έχει αποδειχθεί ότι οι γυναίκες διαθέτουν αυξημένη αντίσταση σε λοιμώξεις από ιούς , μύκητες, παράσιτα ενώ εμφανίζουν μειωμένη ευαισθησία στις μικροβιακές λοιμώξεις.

Η γυναίκα διαθέτει μεγαλύτερη έμφυτη (κληρονομική) ανοσία από τον άνδρα. Η επίδραση των ορμονών ( οιστρογόνα , προγεστερόνη, τεστοστερόνη) φαίνεται να δημιουργεί τις διαφορές του ανοσοποιητικού μεταξύ του γυναικείου και ανδρικού πληθυσμού.

Δεδομένα που υπάρχουν έχουν δείξει ότι τα οιστρογόνα ρυθμίζουν ορισμένες κυτοκίνες όπως η ιντερλευκίνη-1, η ιντερλευκίνη-10,η ιντερφερόνη-γ .

Τα οιστρογόνα διαθέτουν ανοσοδιεγιερτικές ιδιότητες ενώ η προγεστερόνη και τα ανδρογόνα έχουν ανασοκαταπιεστική δράση, αντικρούοντας τα βιολογικά μονοπάτια που επηρεάζονται από τα οιστρογόνα.

Δράσεις Προγεστερόνης:

Μειώνει την ιντερλευκίνη-4 όπως και την ιντερφερόνη-γ επίσης την ανοσολογική απάντηση των Τ4 κυττάρων και τον πολλαπλασιασμό των Τ κυττάρων. Γενικώς προκαλεί μείωση της αντισωματικής απάντησης που εξαρτάται από τα Τ κύτταρα.

Στα CD8+ * κύτταρα που έχουν στόχο την αναγνώριση και θανάτωση των από ιούς προσβεβλημένων κυττάρων αλλά και ξένων κυττάρων η ΠΡΟΓΕΣΤΕΡΟΝΗ δρα ανασταλτικά όπως και στην κυτταροτοξικότητα με μείωση της ιντερφερόνης-γ .

ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΗ-Γ

Φυσιολογικά προκαλεί την ενεργοποίηση των μακροφάγων** κυττάρων προς αυξημένη φαγοκύτωση ενώ διαθέτει τοξικές δράσεις κατά όγκων όπως και ικανότητα ενδοκυτταρικής καταστροφής παθογόνων (μικρόβια , μύκητες)

Τα ανδρογόνα ασκούν καταπιεστικό ρόλο στο ανοσολογικό σύστημα του ατόμου (ανοσοαπάντηση)

Η τεστοστερόνη συγκριτικά με τα οιστρογόνα προδιαθέτει τον άνδρα προς επέκταση της λοίμωξης π.χ. COVID-19.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το φύλο αποτελεί σημαντικό παράγοντα που επιδρά στη λειτουργικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος του ατόμου.

Το φύλο επιδρά στη συγγενή και επίκτητη ανοσία

Οι αντιδράσεις του φύλου (άνδρας, γυναίκα) μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου εξαρτώνται από την ηλικία του ατόμου και από το ορμονοπαραγωγικό σύστημά του

Οι γενετικές ορμόνες (οιστρογόνα, προγεστερόνη, ανδρογόνα) συμμετέχουν σημαντικά στην λειτουργία των ανοσολογικών απαντήσεων και αυτοάνοσων απαντήσεων μεταξύ των δυο φύλων.

*Τα CD8+ Τ κύτταρα, γνωστά και ως "φονικά Τ κύτταρα", είναι κυτταροτοξικά -αυτό σημαίνει ότι είναι σε θέση να σκοτώσουν άμεσα κύτταρα μολυσμένα με ιό, καθώς και καρκινικά κύτταρα.

**Τα μακροφάγα είναι φαγοκύτταρα και είναι εξαιρετικά εξειδικευμένα στην αφαίρεση νεκρών κυττάρων και κυτταρικών υπολειμμάτων. Αυτός ο ρόλος είναι σημαντικός στη χρόνια φλεγμονή, καθώς τα πρώιμα στάδια της φλεγμονής κυριαρχούνται από ουδετερόφιλα, τα οποία καταπίνονται από τα μακροφάγα όταν παρέλθει η ζωή τους.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως διατροφή γενική κατάσταση του οργανισμού αλλά και η σύνθεση του φυσιολογικού μικροβιώματος του εντέρου όχι μόνο επιδρούν αλλά και μεταβάλουν λειτουργικότητα του ανοσολογικού συστήματος στους άνδρες και τις γυναίκες.

Οι διαφορές των φύλων έχουν σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση διαφορετικών αντιδράσεων ανδρών και γυναικών ειδικά όσον αφορά τα αυτοάνοσα νοσήματα νεοπλασίες λοιμώδη νοσήματα αλλά και τη δράση των εμβολιασμών.

                                                                                                                           Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Βιβλιογραφία:

Βικιπαιδεια

Merck Manual

Κλιν.Ανοσολ. Ν. Καλλαικμάνης

Το σύνδρομο μετά από λοίμωξη COVID 19 περιλαμβάνει τα συμπτώματα και κλινικά σημεία όπως και μακροχρόνιες επιπλοκές και συμπτώματα που εμφανίζονται συνήθως τέσσερις εβδομάδες μετά τη λοίμωξη COVID 19.

Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από διατήρηση ορισμένων συμπτωμάτων μετά τη διάγνωση της νόσου και μετά από πάροδο τουλάχιστον 2 μηνών ,μετά από την εργαστηριακή αρνητικοποίηση της νόσου, και εφόσον αποκλειστεί κάθε άλλο νόσημα που προκαλεί τα ίδια συμπτώματα. Π.χ. το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

Όλα τα άτομα μπορεί να εμφανίσουν μετά την προσβολή από COVID 19 το σύνδρομο αυτό, το οποίο χαρακτηρίζεται από συμπτώματα, όπως κόπωση 47%,δυσπνοια 32% ,διαταραχές ύπνου 29%, απώλεια μνήμης 28,3%, ανοσμία 23,6%, άγχος 22,6%,απώλεια συγκέντρωσης 22% και μνήμης και γνωστικές διαταραχές 17,6%,επίσης βήχας 16,9%, αγευσία 15,6%, κατάθλιψη 14,9% ,πόνος στο στήθος, 13,1%. Τα παραπάνω συμπτώματα εμφανίζονται μετά από την αποκατάσταση και την ανάρρωση της οξείας προσβολής της νόσου, και έχουν κυμαινόμενο υποτροπιάζοντα χαρακτήρα.

Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε δραματικές αλλαγές της ποιότητας ζωής, της ψυχικής υγείας και εργασιακών συνθηκών.

‘Ένας στους πέντε αρρώστους με COVID 19 μπορεί να εμφανίσει τα συμπτώματα αυτά που διαρκούν πέντε και παραπάνω εβδομάδες, ενώ ένας στους δώδεκα αρρώστους εμφανίζει συμπτώματα διαρκείας δώδεκα εβδομάδων και πάνω.

Ακόμα και μετά την πάροδο 6 μηνών εμφανίζουν σύνολο 14 συμπτωμάτων που υποτροπιάζουν.

Τα πιο συχνά από αυτά είναι αίσθημα κόπωσης δύσπνοια, κατάθλιψη, επηρεασμός συγκέντρωσης, διαταραχές ύπνου και μνήμης με αρνητικό PCR (ΥΠΟΞΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟ COVID 19).

Άλλες παρατηρήσεις που έχουν γίνει για την επιδημία του Covid 19 αφορούν το εύρημα της διατήρησης θετικής αντίδρασης PCR μετά από την κλινική βελτίωση του αρρώστου.

Αυτό αποδίδεται σε υπολείμματα τεμαχιδίων του ιού που παραμένουν στον οργανισμό, και θεωρείται ότι αυτό δεν προκαλεί λοίμωξη του οργανισμού και επίσης ο άνθρωπος ο οποίος έχει θετική την αντίδραση δεν μεταδίδει τη νόσο.

Βέβαια οι μελέτες αυτές εμφανίζουν προβλήματα στο σχεδιασμό τους και έτσι ο COVID 19 θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμα.

Στο μέλλον απαιτείται πιο προσεκτικός σχεδιασμός ,και πιο ελεγχόμενες και εμπεριστατωμένες μελέτες.

Τα μειονεκτήματα των μετά ανάλυση μελετών είναι τα παρακάτω:

• διατήρηση για μεγάλο χρονικό διάστημα των δειγμάτων των εθελοντών
• μη ομοιογενής χρήση τυποποιημένων κλινικών μελετών για την καταγραφή των συμπτωμάτων του COVID 19

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αμφισβήτηση των κλινικών ευρημάτων όπως π.χ. είχαν προβλήματα υγείας πριν νοσήσουν από COVID 19 οι συμμετέχοντες στα πειράματα;

Οι συνθήκες του εγκλεισμού που προηγήθηκε προκάλεσαν διαταραχές ύπνου (αυτές οφείλονται στη νόσο;)

Η δύσπνοια που εμφανίζεται, το αίσθημα κόπωσης που χαρακτηρίζουν τη λοίμωξη COVID 19 μεγεθύνονται και επιπροβάλλονται εξαρτώμενες από το νευρικό υπόστρωμα του κάθε αρρώστου;

Σε παγκόσμια κλίμακα έχει αναφερθεί ότι 160 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από COVID 19 , έχουν σημειωθεί 3 εκατομμύρια θάνατοι, δηλαδή ποσοστό 10 έως 15% που εμφανίζουν,βαριά συμπτώματα με ποσοστό 5% να εμφανίζουν πολύ βαριά συμπτώματα, και να χρειάζεται νοσηλεία σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Το μεγαλύτερο μέρος των αρρώστων αυτών αναρρώνει πλήρως. Ένας όμως στους 5 ασθενείς με covid 19 μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα που διαρκούν 5 και παραπάνω εβδομάδες, και ένας στους 12 αρρώστους εμφανίζει συμπτώματα διάρκειας 12 εβδομάδων και άνω. Ο χρόνος ανάρρωσης από COVID 19 , είναι 2 έως 3 εβδομάδες, εξαρτάται βέβαια από τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.

ΣΤΑΔΙΑ ΛΟΙΜΩΞΗΣ ΑΠΟ COVID 19

 

Οξεία λοίμωξη από covid 19.

Κλινικά σημεία και συμπτώματα διάρκειας έως και 4 εβδομάδων.

Συνεχιζόμενα συμπτώματα COVID 19 διάρκειας 4 έως 12 εβδομάδων.

Σύνδρομο μετά από λοίμωξη COVID 19

περιλαμβάνει σημεία και συμπτώματα που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια ή μετά τη λοίμωξη με covid 19 και τα οποία συνεχίζουν για περισσότερο από 12 εβδομάδες να υπάρχουν και τα οποία δεν προκαλούνται από άλλη νόσο.

Ποσοστό 10% έως 65% των ατόμων που έχουν εμφανίσει λοίμωξη από COVID 19 και έχουν αναρρώσει από αυτό εμφανίζουν διαταραχές πηκτικότητας του αίματος όπως διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη η οποία συνοδεύεται από υπερπηκτική και μεγάλη φλεγμονή της λοίμωξης από COVID 19.

Στο συνδυασμό αποδίδεται η εμφάνιση θρομβωτικών επεισοδίων 20% με 30%.

ΑΙΤΙΟΠΑΘΟΓΈΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΌΜΟΥ ΛΟΙΜΩΞΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ COVID 19

• Πρώτον, δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος
• Δεύτερον εκδηλώσεις αυτοανοσίας
• Τρίτον Δυσλειτουργία του ενδοθηλίου του αγγειακού τοιχώματος
• Τέταρτον Επίμονες ιογενείς λοιμώξεις.
• Πέμπτον ενεργοποίηση του συστήματος πήξεως του αίματος.

Οι μηχανισμοί της θρόμβο φλεγμονής περιλαμβάνουν βλάβη ενδοθηλίου, ενεργοποίηση συστήματος συμπληρώματος, ενεργοποίηση αιμοπεταλίων, αντιδράσεις μεταξύ αιμοπεταλίων και λευκοκυττάρων, παγίδευση των εξωκυτταρικών ουδετερόφιλων, έκρηξη προ φλεγμονωδών κυττοκινών, διαταραχή της λειτουργίας των φυσιολογικών οδών, της πήξης αίματος και πρόκληση υποξίας.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν την ίδια παθολόγοφυσιολογία των θρομβωτικών μικροαγγειοπαθητικών συνδρόμων.

Στο ποστ Cοvid 19 αυτές οι θρομβοεμβολικές επιπλοκές, συνδέονται άμεσα με τη σοβαρότητα και διάρκεια της ΥΠΕΡ φλεγμονώδους φάσης της νόσου, χωρίς να γνωρίζουμε την διάρκεια αυτών. Συνιστάται η χορήγηση αντιπηκτικής θεραπείας διάρκειας άνω των 3 μηνών ,με χορήγηση χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνης, και αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων.

Το 1/5 των ατόμων μετά από την οξεία προσβολή του ιού εμφανίζει συμπτώματα ένα μήνα και περισσότερο από την αρχική λοίμωξη από covid 19.Ενώ έχουν ανάγκη νοσοκομειακής κάλυψης περίπου το 30% αυτών που έχουν προσβληθεί από τη νόσο.

Η διάγνωση της νόσου γίνεται εξ αποκλεισμού και προσεκτική εκτίμηση και αξιολόγηση εργαστηριακών και κλινικών ευρημάτων.

Προτείνεται από την Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία ένας βασικός εργαστηριακός έλεγχος που θα οδηγήσει στην εξ αποκλεισμού διάγνωση.

Επισημαίνεται ο ειδικός εργαστηριακός έλεγχος των ρευματολογικών νόσων.

Οι μεταλλάξεις του Covid 19, όπως π.χ. η Ο και η μετάλλαξη Δ εμφανίζουν 50% πιθανότητες εμφάνισης LONG COVID 19. Ποσοστό 5% ασθενών με λοίμωξη παραλλαγής Ο εμφανίζουν συμπτώματα “ομίχλης εγκεφάλου” αλλά και κόπωση, καρδιακά προβλήματα μετά 30 ημέρες από την προσβολή με Ο.Η λοίμωξη Δ το προκαλεί σε ποσοστό 10%, ενώ η Ο το προκαλεί σε ποσοστό 4,5%.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΝΟΣΟΥ

Υπάρχουν αντιπροσωπευτικές εξετάσεις για τη διάγνωση της νόσου. Οι ασθενείς που έχουν επιμένοντα συμπτώματα και πάσχουν από POST COVID 19,εκτός από τις συνήθεις εργαστηριακές εξετάσεις πρέπει να κάνουν και ειδικές αντιπροσωπευτικές εξετάσεις, οι οποίες θα βοηθήσουν για τη διάγνωση του συνδρόμου αυτού.

Βέβαια, η φυσική εξέταση και η λήψη αναλυτικού ιστορικού είναι ουσιώδης και αναγκαία.

Παράλληλα πρέπει να διενεργηθούν εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες θα συντελέσουν στη διάγνωση του συνδρόμου. Προτείνεται από την ελληνική Πνευμονολογική εταιρεία ένας βασικός εργαστηριακός έλεγχος που θα συντελέσει αποτελεσματικά στη διάγνωση του συνδρόμου. Το οποίο αποτελεί όπως ήδη λεχθεί διάγνωση εξ αποκλεισμού.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Η χορήγηση και θεραπεία του POST COVID 19 με κορτικοειδή πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή και αξιολόγηση για ορισμένο χρονικό διάστημα που απαιτεί η υποκείμενη παθολογία και εξέλιξη της νόσου.

Η χορήγηση των κορτικοειδών πρέπει να συνοδεύεται από παράλληλο χορήγηση septrin και παράλληλη μέτρηση της γλυκοζο-6 φωσφορικής αφυδρογονάσης πριν τη χορήγηση όπως και παράλληλος έλεγχος για φυματίωση και ηπατίτιδα.

                                                                                                         Dr.Νίκος Καλλιακμάνης

Βιβλιογραφία: Βικιπαίδεια

                      Merck Manual

                      Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία

 

ΠΑΡΒΟΙΟΙ-ΣΥΣΤΑΣΗ

Αποτελούν οικογένεια ζωικών ιών (οικογένεια parvoviridae) έχουν γραμμικά μονόκλωνα γονιδιώματα DNA τα οποία περιέχουν δύο γονίδια που κωδικοποιούν δύο πρωτεΐνες.

Ο ιός παρβοιός Β19 μολύνει αποκλειστικά την απόπτωση κυττάρων και προκαλεί λοιμώξεις συχνά σε όλο τον πλανήτη προσβάλοντας ανθρώπους.

Ποσοστό 5-10% των παιδιών ηλικίας 2-5 ετών και ποσοστό 50% των παιδιών ηλικίας 15 ετών έχουν ήδη αντισώματα τύπου IgG έναντι του Ρ19 (εύρημα που σημαίνει παλαιά λοίμωξη).

Το ποσοστό των αντισωμάτων αυτών αυξάνεται στο 60% έως 90% στα άτομα 30 ετών και άνω των 60 ετών.

Η ετήσια συχνότητα ορομετατροπής του Β19 σε έγκυες γυναίκες ανέρχεται στο 1,5%.

Ο ιός προκαλεί την λεγόμενη 5^η ΝΟΣΟ η οποία ανήκει στα νοσήματα τα οποία προκαλούν πυρετό και εξάνθημα όπως: ΙΛΑΡΑ, ΕΡΥΘΡΑ, ΡΟΔΟΧΡΟΥΝ ΕΞΑΝΘΗΜΑ, ΟΣΤΡΑΚΙΑ και μερικές φορές η ΑΝΕΜΟΒΛΟΓΙΑ.

Οι εξάρσεις της 5^ης νόσου συμβαίνουν άνοιξη και αρχές καλοκαιριού. Προσβάλλονται παιδιά ηλικίας 5 έως 14 ετών.

Συμπτώματα 5^ης Νόσου

Εμφάνιση εξανθήματος που μοιάζει με «μάγουλο που έχει χαστουκιστεί» το εξάνθημα μπορεί να εμφανιστεί στα άνω και κάτω άκρα, ενώ σπάνια εμφανίζεται στον κορμό.

Λαμβάνει την μορφή επιπέδων ερυθρών κηλίδων , δακτυλίων, μεγάλων κηλίδων κόκκινης χροιάς δέρματος.

Στα άτομα μεγάλης ηλικίας εμφανίζονται επώδυνες αρθρίτιδες διάρκειας 1-3 εβδομάδων με εντόπιση σε χέρια, πόδια και γόνατα.

Η άσκηση και το μπάνιο επιδεινώνουν το εξάνθημα της Β19. Γενικά η λοίμωξη από παρβοιό Β19 εκδηλώνεται με συμπτώματα τα οποία σχετίζονται με τη γενική κατάσταση του οργανισμού του αρρώστου και την ηλικία του.

Μετάδοση

Μπορεί να γίνει από μόλυνση ατόμου σε άτομο:

1. Από το αναπνευστικό σύστημα με σταγονίδια, σάλιο, πτύελα, ρινική βλέννα
2. Από αίμα ή προϊόντα αίματος
3. Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης (από τη μητέρα προς το έμβρυο) ειδικά στην αρχή της μόλυνσης με εκδηλώσεις κοινού κρυολογήματος.

Τα άτομα τα οποία έχουν μειωμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού τους συστήματος μπορεί να μεταδίδουν τον Β19 για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ο ιός μεταδίδεται με την κυκλοφορία του πλακούντα προκαλώντας γέννηση νεκρού εμβρύου ή πρόκληση μεγάλης αναιμίας στο νεογνό με εμφάνιση καθολικού οιδήματος αυτού (εμβρυικού ύδρωπα).

Επίσης ο Β19 προκαλεί κρίσεις απλαστικής αναιμίας όταν προσβάλει άτομα με χρόνια αιμολυτικά σύνδρομα π.χ. δρεπανοκυτταρική αναιμία.

Επικίνδυνες ομάδες προσβολής από ιό Β19

• Έγκυες γυναίκες
• Άτομα με Συγγενείς αιμολυτικές αναιμίες (μεσογειακή αναιμία, δρεπανοκυτταρική αναιμία)
• Άτομα με μειωμένη λειτουργική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος που συνοδεύει την λευχαιμία , νεοπλασίες, αιματολογικά νοσήματα, άτομα μεταμοσχευμένα, άτομα με λοίμωξη HIV .

Διάγνωση – Θεραπεία

Η εμφάνιση του εξανθήματος , η κατανομή του και η συνολική κλινική εικόνα αποτελούν τα κύρια διαγνωστικά στοιχεία για την λοίμωξη από Β19. Η ερυθρά και μερικοί εντεροιοί εμφανίζουν τα ίδια συμπτώματα.

Το εξάνθημα του παρβοιού Β19 και η ιαιμία διαρκούν 7 -12 μέρες όπως και η ανεύρεση IgM αντισωμάτων που εμφανίζονται στην οξεία ή την αρχή της αποδρομής της νόσου και συντελούν και αυτά στην διάγνωση της.

ΠΑΡΒΟΙΟΙ-ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΖΩΩΝ

Προσβάλουν γάτες και σκύλους. Οι ομάδες αυτών των παρβοιών δεν μολύνουν τον άνθρωπο. Ο εμβολιασμός σκύλου, γάτας διαρκεί πολλά χρόνια. Ο εμβολιασμός μια φορά είναι αρκετός. Ο Β19 που προσβάλει τον άνθρωπο δεν μεταδίδεται στα ζώα. Η προσβολή από παρβοιό των ζώων δημιουργεί θανατηφόρο πρόβλημα κυρίως για τα νεαρά σκυλιά και γάτες και αυτό γιατί ο ιός «ενεδρεύει» στο περιβάλλον για μεγάλο χρονικό διάστημα με στόχο τα μη εμβολιασμένα ζώα.

Ο ιός προσβάλει το μεταβολισμό των κυττάρων του εντέρου με αποτέλεσμα την εμφάνιση αφυδάτωσης αναιμίας και σηψαιμίας.

Τα μολυσμένα ζώα μεταδίδουν τη νόσο. Ο χρόνος επώασης παρβοιών στα ζώα είναι 7 ημέρες.

                                                                                                         Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Βιβλιογραφία:

Βικιπαίδεια

Merck Manual

Taber’s λεξικό

 

Η πρώτη μόλυνση από τον ιό αυτό αναφέρεται σε γάτα το έτος 2006 στο νησί Rugen της Γερμανίας όπου η γάτα μολύνθηκε από βρώση πτωμάτων κύκνων της περιοχής.

Στην Ταϊλάνδη είχαν προηγηθεί θάνατοι 2 τίγρεων και 2 λεοπαρδάλεων που κατανάλωσαν νεκρά μολυσμένα από Α(Η₅Ν₁) κοτόπουλα.

Η μετάδοση του ιού από → πτηνά → γάτα είναι δυνατή αν και πολύ δύσκολη (πρέπει να καταναλωθούν μεγάλες ποσότητες μολυσμένου κρέατος).

Επίσης δύσκολη θεωρείται η μετάδοση του ιού από γάτα → άνθρωπο (εξαιρείται η στενή επαφή μεταξύ τους!!!).

Όταν το στέλεχος Η₅Ν₁ προσβάλλει τον άνθρωπο η Η (αιμοσυγκολλητίνη) του ιού της γρίππης των πτηνών Η₅-Ν₁ θα συνδεθεί με τους σιαλικούς υποδοχείς του αναπνευστικού συστήματος του ανθρώπου με εμφάνιση ιογενούς πνευμονίας (με υψηλά ποσά κυττοκινών – παραγόντων νέκρωσης όγκου δηλαδή διαβιβαστών φλεγμονής).

Σημασία για την όλη εξέλιξη της λοίμωξης από Α(Η5-Ν1) ιό έχει : α) η λειτουργική και ανατομική ακεραιότητα του ανοσοποιητικού συστήματος του πάσχοντος, β) η προηγούμενη έκθεση σε ιούς.

Πάντως ο ιός γρίπης των πτηνών συνήθως προσβάλλει μόνο ένα είδος και δεν μεταδίδεται σε άλλα είδη.

Από την πληθώρα των ιών που προκαλούν γρίππη των πτηνών 4 έχουν προσβάλλει ανθρώπους οι → Η₅Ν₁ → Η₇Ν₃ → Η₇Ν₇ → Η₉Ν₂.

Πάντως ο Η₅Ν₁ κατέχει μεγάλο μέρος της ενημερωτικής ειδησεογραφίας, αυτό συμβαίνει γιατί :

• Υπάρχει παγκόσμια έξαρση στα πτηνά και ταυτόχρονη προσβολή του ανθρώπου.
• Έχουν σημειωθεί 200 σοβαρά κρούσματα και πάνω από 100 θάνατοι
• Πιθανότητα θανάτου επί προσβολής είναι μεγάλη.

Πάντως τα περισσότερα κρούσματα γρίπης των πτηνών σε ανθρώπους εμφανίστηκαν σε αγροτικές κατοικίες, που εκτρέφονται κοπάδια πτηνών και ελάχιστα κρούσματα συγκριτικά έχουν εμφανισθεί σε ομάδες υψηλού κινδύνου (κτηνίατροι – ορνιθοτρόφοι).

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΕΙ Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ → ΑΝΘΡΩΠΟ

Εάν γίνει όμως η μετάλλαξη του Η₅Ν₁ μπορεί να προκύψει πανδημία σαν της γρίππης του έτους 1918-19 (θάνατοι τότε 40-50.000.000!!!).

Για τους παραπάνω λόγους πρέπει : α) να συνεχιστεί άμεσα η ερευνητική προσπάθεια παγκοσμίως, β) οι πληθυσμοί των άγριων πτηνών να παρακολουθούνται, γ) η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της να συνεργαστούν στην έρευνα και σχεδιασμό πρόληψης με παράλληλη δραστηριοποίηση όλων των πολιτών.

ΕΜΒΟΛΙΟ Η5Ν1

Υπάρχουν 2 σοβαρά τεχνικά προβλήματα για την Παρασκευή εμβολίου κατά Η₅Ν₁.

1. Εποχιακοί εμβολιασμοί κατά της γρίπης απαντάν ένεση 15μg αιμοσυγκολλητίνης, ώστε να δράσουν προστατευτικά, αλλά ο Η₅Ν₁ ιός προκαλεί μικρή ανοσολογική απάντηση.

Έτσι πολυκεντρικά πειράματα βρήκαν ότι 2 ενέσεις από 90μg H₅ που χορηγείται σε 20 ημέρες, παρέχει προστασία μόνον σε ποσοστό 54% του γενικού πληθυσμού.

Αν ακόμα γίνει αποδεκτή η «προστασία» του 54% του πληθυσμού με τα παραπάνω δεδομένα, πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι σε παγκόσμια κλίμακα μπορεί να παραχθούν μόνον 900 εκατομμύρια δόσεις με αντισωματική δύναμη 15μg (με την προϋπόθεση πάλι των δεδομένων που υπάρχουν άμεση παραγωγής H₅ εμβολίων).

Αν υποτεθεί ότι χορηγούνται 2 ενέσεις των 90μg έκαστος τότε οι ανάγκες κάλυψης ανθρώπινου δυναμικού μειώνονται στα 70.000.000.

Οι προσθήκες άνοσο-ενισχυτικών ουσιών – αλουμινίου – AS03 – AS04 – ME59 πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε ώστε να ελαττωθούν οι δόσεις του εμβολίου.

1. Το 2^ο πρόβλημα είναι να έχουν βρεθεί 2 στελέχη ιού (ένα στο Βιετνάμ και το άλλο στην Ινδονησία) και οι έρευνες έχουν καλύψει το στέλεχος του Βιετνάμ μέχρι τώρα.

Μόνο 19 χώρες έχουν την δυνατότητα παρασκευής εμβολίων γρίππης.

Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι πρέπει να χορηγούνται 750.000.000 δόσεις κάθε χρόνο (κάθε άτομο χρειάζεται 2 δόσεις για καλύτερη ανοσοποίηση).

Η διάθεση εμβολίων σε κάθε χώρα παρουσιάζει προβλήματα κυρίως σε χώρες όπου δεν μπορούν να παρασκευαστούν τα εμβόλια (μεγάλο κόστος, έλλειψη τεχνογνωσίας).

Μόνο ο Καναδάς έχει προβλέψει την παραγωγή 32.000.000 δόσεων εμβολίου εντός 4 μηνών η οποία θα καλύψει όλο τον πληθυσμό του.

Οι ΗΠΑ και Γαλλία έχουν συμφωνήσει να παρέχουν 10% των Η₁Ν₁ εμβολίων σε άλλες χώρες, αντίθετα η Ινδονησία η οποία δεν μπορεί μόνη της να παράγει εμβόλια αρνήθηκε να δώσει της πληροφορίες των στελεχών Η5Ν1 που προκάλεσαν τοπικές επιδημίες, για μελέτη και ανάλυση στην Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας απαιτώντας σαν ανταλλαγή της παρασκευή και προμήθεια εμβολίων προς αυτήν.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Βιβλιογραφία : - Βικιπαιδεια

               - ΚΕΕΛΠΝΟ

               - ELF

               - ERS

             - Merck Man 18^th ed.

 

Από πολλά χρόνια γνωρίζουμε ότι τα φυλετικά χρωμοσώματα συμμετέχουν ουσιαστικά στην έκκριση και ενέργεια του «κοκτέιλ» των ορμονών που επιδρούν στον εγκέφαλο για την ανάπτυξη -από την πρώιμη ανάπτυξη μέχρι την γήρανση των γυναικών.

Σήμερα με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης είμαστε σε θέση να διακρίνουμε διαφορές στην συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του εγκεφάλου μεταξύ ανδρών και γυναικών, όχι μόνο στα φυσιολογικά ερεθίσματα (ύπνος) αλλά και στην εμφάνιση ασθενειών.

Έτσι σήμερα με την ενδελεχή μελέτη της μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου καθορίζεται το φύλο (γυναίκα-άνδρας) 90%.

Οι στόχοι εξερεύνησης και ελέγχου του εγκεφάλου μεταξύ των δύο φύλων περιλαμβάνουν το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας (default mode network) που αποτελεί πλέγμα διασυνδέσεων που περιέχεται στον εγκέφαλο το οποίο ευθύνεται για την αφηρημένη και αυτοκατευθυμένη σκέψη. Το ραβδωτό σώμα και το μεταιχμιακό σύστημα εμπλέκονται στην μάθηση και απόκριση ανταμοιβών.

¨Ο ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΤΟΝ ΥΓΙΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΤΟΥ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΒΗΜΑ ΤΩΝ ΕΥΑΛΩΤΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ ΣΤΙΣ ΨΥΧΙΚΕΣ , ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ¨.

                                                                                                         Dr. Vimont Menon Καθηγητής Ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Στάνφορντ

Και να μεταβάλλουν όλα τα μέχρι τώρα γνωστά δεδομένα για την αντιμετώπιση των διαταραχών αυτών.

Ας δούμε όμως τις διαφορές μεταξύ εγκεφάλου γυναίκας και άνδρα. Είναι γνωστό ότι ο ενδοκρανιακός όγκος είναι 6% μεγαλύτερος στα αγόρια σε σχέση με τα νεογέννητα κορίτσια. Διαφορές υπάρχουν επίσης στην ανατομία του εγκεφάλου. Έχει βρεθεί πως ξεχωρίζουν τα αγόρια από τα κορίτσια. Η περιοχή του εγκεφάλου που αφορά την ακοή είναι μεγαλύτερη στα αγόρια, ενώ ή περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει το σχεδιασμό και τον αυτοέλεγχο είναι μεγαλύτερη στα κορίτσια. Γνωστό είναι επίσης ότι τα έμβρυα παράγουν διαφορετικές ορμόνες (διπλάσια τεστοστερόνη στα αγόρια). Οι μέχρι τώρα γνώσεις μας για τις διαφορές μεταξύ θηλυκού και αρσενικού γένους ήταν ότι προγεννητική βιολογία καθώς και η κουλτούρα μετά τον τοκετό συνδυάζονται για ερμηνεία των χαρακτηριστικών διαφορών γυναικείου και ανδρικού εγκεφάλου.(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2019).

Οι άνδρες φαίνεται να έχουν μεγαλύτερα οφέλη μετά από 300 λεπτά σωματικής δραστηριότητας ενώ στις γυναίκες αυτό συμβαίνει μετά από 140 λεπτά

Οι γυναίκες που κάνουν περιστασιακή χρήση αλκοόλ εμφανίζουν μεγαλύτερες πιθανότητες ανάπτυξης στεφανιαίας νόσου (68%) ενώ οι άντρες (22%)

Οι άνδρες υπερτερούν των γυναικών στην αντίληψη χώρου οι γυναίκες στην οπτική μνήμη.

Οι γυναίκες έχουν χειρότερη ποιότητα ύπνου καθώς ο ύπνος τους εμφανίζει διακυμάνσεις οι οποίες έχουν συνδεθεί με την εμμηνορρυσία.

Αυτή η ποιότητα ύπνου των γυναικών έχει σχέση με την εμφάνιση άγχους και καταθλιπτικών διαταραχών που εμφανίζονται με διπλάσια συχνότητα στις γυναίκες παρά στους άνδρες.

Γενικά οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερη αυπνία από τους άνδρες.                                            

Οι γυναίκες έχουν 25% έως 50% πιθανότητες εμφάνισης του ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΑΝΥΣΗΧΩΝ ΠΟΔΙΩΝ (Σύνδρομο Willis Ekbom) το οποίο χαρακτηρίζεται από έντονη παρορμητική κίνηση των ποδιών σε περιόδους ακινησίας, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Οι γυναίκες έχουν τετραπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης νυκτερινής υπερφαγίας από τον άνδρα, κατά την διάρκεια της αυπνίας τους.

Οι άνδρες εμφανίζουν τριπλάσιο κίνδυνο ΥΠΝΙΚΗΣ ΑΠΝΟΙΑΣ (κατάσταση κατά την οποία η αναπνοή του ατόμου σταματάει κατά τον ύπνο πολλές φορές για μικρά διαστήματα).

Η εμφάνιση υπνικής άπνοιας στις γυναίκες αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής ανεπάρκειας.

Αυτό δεν ισχύει για τους άνδρες.

Η παχυσαρκία η οποία εμφανίζει αύξηση σε παγκόσμιο επίπεδο (ειδικά η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην παιδική παχυσαρκία). Μπορεί να οφείλεται μερικώς στην έλλειψη ύπνου στον γυναικείο πληθυσμό.

Ο κιρκάδιος ρυθμός διαφέρει μεταξύ των δύο φύλων

8 λεπτά περισσότερο διαρκεί ο μη-REM (Rapid Eye Movement-στάδιο ύπνου) στη γυναίκα συγκριτικά με τους άνδρες. Κατά την διάρκεια του σταδίου αυτού επιβραδύνεται η δραστηριότητα του εγκεφάλου.

Οι γυναίκες εισέρχονται στη φάση REM του ύπνου πιο γρήγορα από τους άνδρες. Το στάδιο αυτό χαρακτηρίζεται από υψηλά επίπεδα δραστηριότητας του εγκεφάλου και δημιουργίας εντόνων ονείρων.

Οι άνδρες εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 ειδικά οι γυναίκες και άνδρες που εργάζονται τις νυκτερινές ώρες.

Ποσοστό 66% των γυναικών οι οποίες εργάζονται σε νυκτερινή βάρδια εμφανίζουν ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ (κατανάλωση ποσοτήτων τροφών πάνω από το φυσιολογικό σε συγκεκριμένη ώρα της ημέρας που γίνεται ανεξάρτητα από την ύπαρξη πείνας και ικανοποιεί συναισθηματικούς λόγους)

Οι γυναίκες αυτές εμφανίζουν μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες συγκριτικά με τις συνομήλικες τους γυναίκες οι οποίες δουλεύουν πρωινές βάρδιες.

Οι διαταραχές του ύπνου που εξακριβώθηκαν μεταξύ ανδρών και γυναικών (κιρκάδιος ρυθμός-διαταραχή ύπνου) και αφορούσαν την ΑΥΠΝΙΑ αφορούν και την φαρμακευτική αγωγή.

Έτσι οι γυναίκες που λαμβάνουν ΖΟΛΠΙΔΕΜΗ (υπνωτικό φάρμακο όμοιο με βενζοδιαζεπίνες) χρειάζονταν μικρότερη δόση από τους άνδρες προκειμένου να μην εμφανίζουν υπνηλία το πρωί.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Οι διαφορές που έχουν εξακριβωθεί στον ύπνο κιρκάδιο ρυθμό, στον μεταβολισμό μεταξύ των ανδρών και γυναικών μπορεί στο μέλλον να εξασφαλίσουν θεραπευτικές παρεμβάσεις με καλύτερα αποτελέσματα από τα σημερινά.

                                                                                                               Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Βιβλιογραφία:

Βικιπαίδεια

Γαληνός

Θεοδ. Τσώλη

Εφ. Βήμα 2024

Η γρίπη των πτηνών δεν αποτελεί αυτή τη στιγμή πρόβλημα για την Ελλάδα. Απλώς μια καλή ενημέρωση όπως και αυξημένη επαγρύπνηση πρέπει να υπάρχει και αυτό διότι ανιχνεύθηκαν 4 εστίες στα σύνορα με τη Βουλγαρία.

Επίσης το έτος 2012 εμφανίστηκε Γ.Π. στις Πρέσπες όπου πέθαναν πολλοί αργυροπελεκάνοι και επίσης στην Βραζιλία πρόσφατα βρέθηκαν μολυσμένοι από Γ.Π. θαλάσσιοι ελέφαντες και φώκιες.

Ωστόσο οι αυξημένη κυκλοφορία του ιού στους άγριους πληθυσμούς των πτηνών όπως και η μετανάστευσή των πληθυσμών αυτών αυξάνουν τον κίνδυνο μετάδοσης Γ.Π. ειδικά στους πληθυσμούς των κτηνοτρόφων. Στους πληθυσμούς αυτούς συνιστάται ο εμβολιασμός κατά της εποχικής γρίπης σαν μέτρο μείωσης της πιθανότητας ανασυνδυασμού και ανάδυσης νέου πανδημικού στελέχους.

Η γρίπη των πτηνών Η5Ν1 είναι υποομάδα της ομάδας Α του ιού γρίππης RNA .

Η5: σημαίνει αιμοσυγκολιτίνη του ιού της γρίπης που είναι γλυκοπρωτεινη και συμμετέχει στην αρχική λοίμωξη και δέσμευση του ιού στους υποδοχείς του υγειούς κυττάρου.

Η αιμοσυγκολιτίνη έχει δυνατότητα δέσμευσης 2 έως 3 υποδοχέων σιαλικού οξέος που αφθονούν στο αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου.

Ν1 του Η5Ν1: νευραμινιδάση είναι γλυκοπρωτεινη και τα μόρια της προεκβάλουν σαν ακίδες. Βρίσκεται μαζί με τα μόρια της αιμοσυγκολιτίνης στο διαδερματικό λιπιδιακό περίβλημα του Γ.Π.

Η νευραμινιδάση διευκολύνει τη δράση της αιμοσυγκολιτίνης και ελευθερώνει, μεταφέρει το γονιδίωμα των κυττάρων του ιού προς τα υγιή κύτταρα.

Σημείωση: ο ιός ο κάθε ιός δεν διαθέτει ικανότητα αναπαραγωγής.

Τα συμπτώματα της Γ.Π. είναι παρόμοια με εκείνα των άλλων μορφών γρίπης (βήχας , πυρετός αρθραλγίες, ρίγη και συμπτώματα διάχυτης πνευμονίας). Συνήθως η Γ.Π. διαδράμει χωρίς επιπλοκές αλλά μερικές φορές εξελίσσεται σε θανατηφόρο πνευμονία.

Ο ιός Γ.Π. διαθέτει μεγάλη μολυσματικότητα και θνητότητα και μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο πανδημία.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι 12 φαρμακευτικές εταιρείες και 17 κυβερνήσεις κρατών έχουν κατασκευάσει εμβόλια τα οποία με την κλινική τους εφαρμογή είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν κάθε επερχόμενη πανδημία Γ.Π.

Το έτος 2020 σημειώθηκε οξεία εξάπλωση Γ.Π. με αυξανόμενους ρυθμούς μεταξύ των άγριων πτηνών, πουλερικών και κοπαδιών βοοειδών.

Πρόσφατα σημειώθηκε κρούσμα σε άνθρωπο στις Η.Π.Α. (αρχικό σύμπτωμα ΕΠΙΠΕΦΙΚΙΤΙΔΑ) σε ένα γαλακτοπωλείο στο Τέξας.

Έχει πια εξακριβωθεί ότι ο ιός Η5Ν1 έχει πραγματοποιήσει μεγάλο ανησυχητικό άλμα αύξησης και μόλυνσης στα ζώα αλλά και στο ευρύ φάσμα των θηλαστικών ξενιστών στο περιλαμβάνεται και το ανθρώπινο γένος.

Ερώτημα παραμένει εάν ο ιός Γ.Π. μπορεί να μεταλλαχτεί και να αποκτήσει έτσι την δυνατότητα μόλυνσης του ανθρώπου.

Στατιστικά στοιχεία από τον Π.Ο.Υ. αναφέρουν ότι ποσοστό 52% των ατόμων που έχουν μολυνθεί από Η5Ν1 πεθαίνουν.

Το αντίστοιχο ποσοστό μόλυνσης και θανάτου από COVID-19 είναι 0,1 %.

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΊ ΜΟΛΥΝΣΗ Γ.Π. ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Ο Π.Ο.Υ. με στατιστικά στοιχεία που διαθέτει αναφέρει ότι από Ιανουάριο 2003 έως 26/02/2004 έχουν εξακριβωθεί 887 κρούσματα με θνητότητα 52% και αφορούσε άτομα που εμφάνισαν τη νόσο μετά από επαφή με άρρωστα νεκρά πουλερικά οικόσιτα ζώα.

Οι κατσίκες , οι αλεπούδες , ρακούν, ασβοί , καφέ αρκούδες, πολικές αρκούδες , θαλάσσιοι ελέφαντες φώκιες νοσούν και μεταδίδουν τη νόσο.

Μεγάλη σημασία για την εξέλιξη στον άνθρωπο της Γ.Π. έχει :

1. Η λειτουργική και ανατομική ακεραιότητα του ανοσοποιητικού του συστήματος
2. Η προηγούμενη έκθεση του ατόμου σε ιογενείς λοιμώξεις

Όταν η Γ.Π. προσβάλει τον άνθρωπο η Η του μορίου της θα συνδεθεί με τους κυτταρικούς υποδοχείς του αναπνευστικού συστήματος του με αποτέλεσμα δημιουργία ιογενούς πνευμονίας και μεγάλη παραγωγή υψηλών ποσών ΚΥΤΟΚΙΝΩΝ – ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΝΕΚΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ (διαβιβαστές φλεγμονής)

Ο ιός της γρίπης των πτηνών προσβάλει συνήθως μόνο ένα είδος και δεν μεταδίδεται σε άλλα είδη.

Οι ιοί της γρίπης των πτηνών που έχουν προσβάλει ανθρώπους είναι: Η5Ν1, Η7Ν3, Η7Ν7,Η9Ν2.

Χρόνος επώασης της νόσου: 2 -5 μέρες 8 έως 17 ημέρες διαρκεί το στάδιο αυτό.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Εργαστηριακά ευρήματα:

Από το αίμα -λευκοπενία (λεμφοπενία) – θρομβοπενία .

Η διάγνωση της Γ,Π. γίνεται πρώτον καλλιέργειες προς αναζήτηση του ιού , δεύτερον με ανοσοφθορισμό για ανίχνευση αντιγόνου (μονοκλωνικών αντισωμάτων), τρίτον PCR TEST: POLYMERASE CHAIN REACTION (αντίδραση αντίστροφης μεταγραφασης αλυσωτής αντίδρασης πολυμεράσης ,τέταρτον προσδιορισμός αντισωμάτων μετά από δέκα έως δεκατέσσερεις ημέρες από την λοίμωξη.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Τα συνηθισμένα εμβόλια γρίπης δεν προλαμβάνουν τη λοίμωξη Η5Ν1 αλλά μειώνουν τους κινδύνους προσβολής από τους ιούς της γρίπης των ανθρώπων πιθανόν και της γρίπης των πτηνών.

Τα φάρμακα κατά των ιών (αναστολείς της νευραμινιδάσης) έχουν δράση και στη Γ.Π.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αποφυγή επαφών με άγρια πτηνά πουλερικά πτώματα ζώων οικόσιτα ζώα

Τήρηση κανόνων υγιεινής

Εμβολιασμός από τα υπάρχοντα εμβόλια γρίπης.

                                                                                           Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Βιβλιογραφία:

Wikipedia

Π.Ο.Υ.

Ε.Ο.Π.Π.Υ.

Σαν ανοσία ετυμολογικά (α = στερητικό και νόσος) ονομάζεται η ικανότητα κάθε οργανισμού να αμύνεται ενάντια σε κάθε εξωτερικό και βλαπτικό παράγοντα.

Η ικανότητα αυτή του οργανισμού εξαρτάται από το ανοσολογικό του σύστημα, το οποίο αποτελείται από πλειάδα οργάνων (ήπαρ, σπλήνας) – κυττάρων (μακροφάγα, Τ & Β κύτταρα, φυσικά κυτταροκτόνα κύτταρα) – ουσιών που συνδέονται με τη φλεγμονή (κυτταροκίνες – λευκοτρίνες). Όλα αυτά συνεργάζονται μεταξύ τους με ορμονικούς και ομοιοστατικούς μηχανισμούς με τελικό σκοπό την παραγωγή αντισωμάτων τα οποία δεσμεύουν του βλαπτικούς εξωγενείς και ενδογενείς παράγοντες, ουσίες που ορίζονται γενικά σαν αντίγονα [αντιγονικοί ερεθισμοί) οι οποίοι προκαλούν τη γένεση αντισωμάτων (αμυντικών κυττάρων)] από το ανοσοποιητικό σύστημα.

Στον ανθρώπινο οργανισμό η ανοσία διακρίνεται σε κληρονομική εκείνη που κληρονομεί το παιδί από την μητέρα του και σε επίκτητη (acquired) κληρονομική-έμφυτη (innate).

Επίκτητη είναι η ανοσία η οποία αναπτύσσεται κατά την διάρκεια της ζωής όπου κάθε φορά κατά την οποία ο οργανισμός έρχεται σε επαφή με βλαπτικό παράγοντα (αντιγόνο) «εντυπώνει» αυτό στην ανοσολογική-ανοσοποιητική μνήμη του αναπτύσσοντας με τον τρόπο αυτό μηχανισμούς αυτοπροστασίας σε ενδεχόμενη μελλοντική επαφή.

Στους παραπάνω μηχανισμούς στηρίζονται οι ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΙ (δηλαδή στη δημιουργία επίκτητης ανοσίας).

ΠΕΡΙ ΕΜΒΟΛΙΩΝ

Η ανακάλυψη και ευρεία εφαρμογή των εμβολίων, του γενικότερου εμβολιασμού, καλύπτει ένα σημαντικά μεγάλο τομέα της Ιατρικής εκφράζοντας την έννοια της Προληπτικής Ιατρικής η οποία αντανακλάται στο αξίωμα της Ιατρικής Επιστήμης «καλύτερα να προλαβαίνεις μία νόσο, παρά να θεραπεύεις αυτήν».

23.000.000 άνθρωποι κάθε χρόνο σώζονται από τους εμβολιασμούς.

Οι εμβολιασμοί σε παγκόσμια κλίμακα πρόληψης έχουν εξαλείψει νοσήματα τα οποία σε παλαιότερες εποχές αποδεκάτιζαν την ανθρωπότητα (π.χ. η ευλογιά έχει εξαλειφθεί από το έτος 1980).

Η πολιομυελίτιδα εμφανίζει ενδημίες σε 3 χώρες του κόσμου τώρα πια (στο Πακιστάν, Νιγηρία, Αφγανιστάν).

Κατά τα έτη 2001-2011 οι θάνατοι από ιλαρά μειώθηκαν σε ποσοστό 70% παγκοσμίως.

Τι είναι το εμβόλιο – ποια είναι η σύνθεσή του;

Σαν εμβόλιο ορίζεται η χορήγηση σε ένα ζώντα οργανισμό κατάλληλου υλικού, συστατικών τα οποία περιέχουν παθογόνους παράγοντες (μικρόβια, ιούς, τμήματα μικροβίων, ανασυνδυασμένο DNA μικροοργανισμών σε κατάλληλη ποσότητα και επεξεργασία).

Η χορήγηση του εμβολίου προκαλεί στον οργανισμό γένεση αντισωμάτων που αντιμετωπίζουν τη συγκεκριμένη λοίμωξη και αυτό γίνεται με την είσοδο ζωντανών μικροβίων ή κατάλληλα επεξεργασμένων ιών που περιέχονται στο εμβόλιο και ονομάζονται αντιγόνα.

Με τον τρόπο αυτό ο κάθε οργανισμός αναπτύσσει ανοσία επίκτητη* στα συγκεκριμένα αντιγόνα.

Επίκτητη ανοσία (μη έμφυτη). Η ανοσία του οργανισμού η οποία προέρχεται μετά αντιγονικό ερεθισμό.

Η μετά τον εμβολιασμό επίκτητη ανοσία που αναπτύσσει ο οργανισμός διατηρείται είτε για ορισμένο χρονικό διάστημα (εμβόλιο κοινής γρίπης) είτε διατηρείται ισοβίως (εμβόλιο ιλαράς).

Τα εμβόλια ανάλογα με τους αντιγονικούς παράγοντες που περιέχουν διακρίνονται :

1. ΜΟΝΟΔΥΝΑΜΑ : περιέχουν ένα και μόνον αντιγονικό παράγοντα εξ ‘ου και η ονομασία απλά εμβόλια.
2. ΠΟΛΥΔΥΝΑΜΑ : τα οποία περιέχουν περισσότερα από ένα αντιγόνα π.χ. «τριπλό εμβόλιο» για καταπολέμηση του – κοκκύτη – διφθερίτιδας – τετάνου.

Γενικά η αμυντική προστασία που παρέχει ένα εμβόλιο εξαρτάται από το είδος του εμβολίου. Έτσι μερικά εμβόλια (π.χ. τετάνου εμβόλιο) πρέπει να γίνεται «αναμνηστική δόση» κάθε 1 χρόνια για «ανανέωση» της ανοσιακής απάντησης.

Άλλα εμβόλια όπως εμβόλια Ιλαράς, Ερυθράς, Παρωτίτιδας χορηγούνται σε επαναληπτική «αναμνηστική» δόση στην ηλικία των 4-5 ετών.

Τι περιέχουν τα εμβόλια;

1^η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : Αντιγόνα (ζώντες εξασθενημένοι ιοί, μικρόβια όπως εμβόλια πολιομυελίτιδας – ιλαράς – ερυθράς – παρωτίτιδας).

2^η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : Αδρανοποιημένοι νεκροί ιοί ή μικρόβια ή στελέχη μικροβίων (όπως εμβόλια γρίπης – πολιομυελίτιδας – ηπατιτίδων – αιμόφιλα κοκκύτου.

3^η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : Αδρανοποιημένοι εξωτοξίνες μικροοργανισμών όπως εμβόλια τετάνου – διφθερίτιδας ή τμήμα ιού μικροβίου (γρίπης εμβόλιο – ανεμοβλογιάς – αιμοφίλου ινφλουένζας.

4^η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : Ειδικές πρωτεΐνες όπως εμβόλιο ηπατίτιδας Β το οποίο παρασκευάζεται από τεχνική ανασυνδυασμένου DNA.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις εμβολιασμού;

1. Μη εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών.
2. Εξασφάλιση ισόβιας ανοσίας.
3. Να παρέχεται η δυνατότητα μέτρησης (εκτίμηση) της αντισωματικής απάντησης (της παραγωγής αντισωμάτων).

Γενικά η σύνθεση των εμβολίων περιλαμβάνει :

1. ΙΣΟΤΟΝΟ ΔΙΑΛΥΜΑ NaCL ή H₂O ΑΠΕΣΤΑΓΜΕΝΟ

Θρεπτικό Υλικό ιστικών Καλλιεργειών.

2. ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ – ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ : Ίχνη χημικών ουσιών που χρησιμεύουν για την παρεμπόδιση ανάπτυξης μικροβίων ή για την σταθεροποίηση του αντιγόνου όπως αντιβιοτικά – φορμαλδεΰδη – γλυκίνη – ζελατίνη – άλατα υδραργύρου (θειοσερμάλη).

3. ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗΣ, ώστε να προάγεται η μεγαλύτερη παραγωγή αντισωμάτων.

ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΒΑΘΕΙΑ ΕΝΔΟΜΥΪΚΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ.

Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ +2^οC, +8^oC ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ.

ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥΣ ΙΟΥΣ ή ΜΙΚΡΟΒΙΑ ΥΠΟΛΕΙΠΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΤΗ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΞΑΣΘΕΝΗΜΕΝΟΥΣ ΙΟΥΣ.

                                                                                   Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Βιβλιογραφία:

-Βικιπαίδεια

-ΚΕΕΛΠΝΟ

-ELF

-ERS

-Merck Manual 18^th ed.

Η χρήση του φαρμάκου αναφέρεται πριν 30 χρόνια.

Σήμερα αποτελεί ένα φάρμακο με ευρεία αντιαρρυθμική δράση ειδικά για τις κοιλιακές ταχυαρρυθμίες, αλλά χορηγείται λιγότερο συχνά και στην ισχαιμική καρδιοπάθεια – συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

Η μοριακή σύνθεση φαρμάκου περιλαμβάνει 37% ιώδιο και κάθε ταμπλέτα αμιωδαρόνης περιέχει 75mg οργανικό ιώδιο. Η αμιωδαρόνη συμμετέχει στον μεταβολισμό της θυροξίνης επιδρώντας στον θυρεοειδή αδένα με εμφάνιση ΥΠΟ-ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ. Στη δυσλειτουργία του θυρεοειδούς 8-17% απελευθερώνεται σαν ελεύθερο ιώδιο σε ποσοστό 14-18%.

Στη χημική δομή του, το φάρμακο μοιάζει με την θυροξίνη.

Η συχνότητα και εμφάνιση δυσλειτουργίας του θυρεοειδή αδένα και η εξέλιξη σε υπό ή υπερλειτουργία με τη χορήγηση της αμιωδαρόνης εξαρτάται από την προηγούμενη κατάσταση ύπαρξης ιωδίου στον οργανισμό.

Έτσι, σε άτομα με έλλειψη ιωδίου η χορήγηση του φαρμάκου προκαλεί θυρεοτοξίκωση.

Όλα βέβαια τα παραπάνω σχετίζονται και με προϋπάρχουσα ή μη δυσλειτουργία του θυρεοειδή αδένα.

Η αμιωδαρόνη μεταβολίζεται στο ήπαρ από το κυτόχρωμα Ρ4503Α4 όπου μετατρέπεται σε δεσεθυλαμιδαρόνη και απεκκρίνεται από τους δακρυϊκούς αδένες (τα δάκρυα), το χοληφόρα ήπατος.

Η αμιωδαρόνη είναι φάρμακο λιποδιαλυτό και για τον λόγο αυτό εμφανίζει μεγάλες συγκεντρώσεις στο λιπώδη ιστό, στο μυϊκό ιστό, στο ήπαρ, πνεύμονες και θυρεοειδή αδένα.

Σημειώνεται ότι η χορήγηση αμιωδαρόνης αναστέλλει την δράση της οικογένειας των ισοενζύμων του κυτοχρώματος Ρ450.

Αυτό μειώνει την κάθαρση και αποβολή πολλών φαρμάκων, όπως:

• Κυκλοσπορίνη
• Φλεκαϊνίδη
• Προκαϊναμίδη
• Κινιδίνη
• Σιλδεναφίλη
• Σιμβαστατίνη
• Θεοφυλλίνη
• Βαρφαρίνη
• Σολατόλη.

Επισημαίνεται ο αυξημένος κίνδυνος ΡΑΒΔΟΜΥΟΛΥΣΗΣ στη σύγχρονη χορήγηση συμβασιατικής (σκ. Zaco) σε δόσεις άνω των 20mgr

Ο ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΥΜΟ ΓΚΡΕΙΠ-ΦΡΟΥΤ προκαλώντας αυξημένα επίπεδα στον ορό του αίματος.

Αποβάλλεται πολύ αργά από τον οργανισμό με χρόνο ημισείας ζωής που κυμαίνεται από 25-110 ημέρες (μέσος όρος 60 μέρες).

Η έναρξη δράσης του φαρμάκου με από του στόματος χορήγηση καθυστερεί αρκετά (ακόμα και μήνες) ώστε να προκύψουν τα θεραπευτικά επίπεδα.

Έτσι, πρακτικά χορηγούνται μεγάλες δόσεις φόρτισης συνήθως 800-1000mg σε 2-4 δόσεις για διάστημα 7-14 ημερών ή 400-800mg για 1-3 εβδομάδες.

Δόση συντήρησης του φαρμάκου : 200-400 σε μία δόση.

Σε θεραπεία επίμονων, ανθεκτικών αρρυθμιών και κολπικής μαρμαρυγής (μετά από οξύ εμφρακτό μυοκαρδίου) η αμιωδαρόνη χορηγείται σε 5mg/Kgr εντός 20΄.

Αν χρειαστεί παράταση της ενδοφλέβιας χορήγησης του φαρμάκου πρέπει να γίνεται μείωση των δόσεων.

Τα θεραπευτικά επίπεδα της αμιωδαρόνης στο πλάσμα είναι 1-1,25μg/ml. Η τοξικότητα του φαρμάκου εκδηλώνεται στα επίπεδα πλάσματος >2,5μg/ml.

ΤΡΟΠΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

Η αμιωδαρόνη αποτελεί σύνθετο φάρμακο κατά των αρρυθμιών καρδιάς, με πολλούς μηχανισμούς δράσης

Ανήκει στην κατηγορία ΙΙΙ των Φαρμάκων κατά των αρρυθμιών (ταξινόμηση κατά Vanghan-Williams).

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΚΑΤΑ VANGHAN-WILLIAMS (V.W.)

Το φάρμακο αναστέλλει το εξώτροπο ρεύμα Κ*⁺ με αποτέλεσμα να παραταθεί η ανευρυθήση περίοδο των κόλπων, αυξάνοντας το δυναμικό ενέργειας του κυττάρου.

Εξώτροπο ρεύμα Κ : Τα κανάλια Κ με τάση αποτελούν μεγάλη οικογένεια 40 γονιδιακών καναλιών Κ (με 12 υποομάδες). Κατανομή αυτών – Νευρικό Σύστημα – Μυϊκός Ιστός νευρώνες–καρδιακά κύτταρα – Καρδιακά κύτταρα.

ΤΑΞΗ Ι	Κατά V.W. αναστέλλουν τους διαύλους Na κατά την φάση Ο του καρδιακού κύκλου. Τα αντιαρρυθμικά αυτά επηρεάζουν εντονότερα τις κοιλιακές παρά τις υπερκοιλιακές αρρυθμίες.
ΤΑΞΗ ΙΙ	Εκδηλώνεται από τους Β΄-αποκλειστές οι οποίοι αναστέλλουν αυτόματα τα φλεβοκομβό και έκτοπα κέντρα. Ενδείκνυνται μετά από εμφρακτό μυοκαρδίου.
ΤΑΞΗ ΙΙΙ	Αναστέλλουν αναπολωτικό ρεύμα Κ*. Καθυστερούν την αναπόλωση. Παρατείνουν ανερέθιστο περίοδο. Φάρμακα : - Σοταλόλη – Αμιωδαρόνη.

Η αμιωδαρόνη αναστέλλει επίσης του απενεργοποιημένους διαύλους Na⁺ δρώντας στις υψηλές συχνότητες διέγερσης (κατηγορία Ι) αλλά εμφανίζει και δράση αντιαρρυθμικών φαρμάκων κατηγορίας ΙΙΙ αφού αποκλείει και μη συναγωνιστικές των α^- και β^- αδρανεργικών υποδοχέων.

Επίσης, η δράση που εξασκεί σαν αντιαρρυθμικό φάρμακο κατηγορίας IV, αφορά της ανασταλτική της ενέργεια στον φλεβόκομβο, στη βραδυκαρδία, στην μείωση συχνοτήτων.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ TORSADES DE POINTES από Αμιωδαρόνη

Torsades de pointes: πολυμορφική κοιλιακή ταχυκαρδία. Αποτελεί ταχύ, ασταθή τύπο κοιλιακής ταχυκαρδίας, στην οποία τα συμπλέγματα QRS στρέφουν ή μετατοπίζουν τον ηλεκτρικό προσανατολισμό γύρω από την ισοηλεκτρική γραμμή του ΗΚΓ.

Επίσης, η αμιωδαρόνη εμφανίζει αγγειοδιασταλτική ενέργεια στα στεφανιαία αγγεία όπως και στα αγγεία της περιφέρειας.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

1. Πρόληψη - επανεμφάνισης κοιλιακής ταχυκαρδίας, κοιλιακής μαρμαρυγής (μείωση των επεισοδίων κοιλιακής ταχυκαρδίας, πρώϊμων κοιλιακών συστολών). Βέβαια η εμφύτευση απιδινωτή εξακολουθεί να αποτελεί την μέθοδο εκλογής μειώνοντας την θνητότητα κατά 27% στις περιπτώσεις αυτές.

2. Η αμιωδαρόνη είναι το μοναδικό φάρμακο κατά των αρρυθμιών (εκτός από τους Β΄-αποκλειστές) το οποίο ελαττώνει τις πιθανότητες αιφνίδιου θανάτου μετά από οξύ εμφρακτό μυοκαρδίου. Η συνχορήγηση αμιωδαρόνης και Β΄αποκλειστών υπερέχει της μονοθεραπείας με αμιωδαρόνη.

3. Η χρήση αμιωδαρόνης στην Καρδειοαναπνευστική αναζωογόνηση αυξάνει την επιβίωσης των ασθενών από 35%-44%.

4. Η αμιωδαρόνη επίσης μετά από μελέτες έχει αποδειχθεί ότι η χορήγησή της σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, ελαττώνει το ποσοστό εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής. Η αμιωδαρόνη είναι αποτελεσματική επίσης στην πρόληψη των υπερκοιλιακών αρρυθμιών και ειδικά των αρρυθμιών του συνδρόμου Wolf-Parkinson-White.

Σύνδρομο Wolf-Parkinson-White Νόσος που εκδηλώνεται με περιστασιακά επεισόδια απειλητική για τη ζωή ταχυκαρδίας που αποδίδεται στην παθολογική σύνδεση κόλπων και κοιλιών της καρδιάς. Έχει σαν υπόστρωμα αυτοσωματικό επικρατούντα ευρήματα ΗΚΓ : P-R<0,12΄΄ QRS διευρυμένο έπαρμα Δ.

5. Μπορεί η αμιωδαρόνη να χορηγηθεί στην περιεγχειρητική περίοδο σε χειρουργεία καρδιάς για την πρόληψη της κολπικής μαρμαρυγής μετά το πέρας της εγχείρησης.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

• Έκδηλη βραδυκαρδία.
• Δυσλειτουργία φλεβόκομβου (έκδηλη βραδυκαρδία, συγκοπτικά επεισόδια).
• Μεγάλου βαθμού κολποκοιλιακός αποκλεισμός.
• Γνωστή υπερευαισθησίας στο φάρμακο.

Γενικά η αμιωδαρόνη αποτελεί σχετικά ασφαλές αντιαρρυθμικό φάρμακο που δεν εμφανίζει τοξικότητα για την καρδιά.

Η από του στόματος χορήγηση του φαρμάκου δεν προκαλεί αιμοδυναμική διαταραχή ενώ η ενδοφλέβια χορήγηση του προκαλεί βραχύχρονη ελάττωση της αρτηριακής πίεσης.

ΣΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ Η ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ QT (ποσοστό 20%-25%).

Η ΟΠΟΙΑ ΟΤΑΝ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΙΟΥ ΠΡΟΔΙΑΘΕΤΕΙ ΣΕ ΕΜΦΑΝΙΣΗ Torsades de pointes. ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΓΩΓΗΣ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΟΒΑΡΗΣ ΒΡΑΔΥΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ 2,4%.

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

• Βασική ανεπιθύμητη ενέργεια αποτελεί η ΠΝΕΥΜΟΝΙΤΙΔΑ η οποία εξελίσσεται σε ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΙΝΩΣΗ και εμφανίζεται σε ποσοστό 10% στους ασθενείς που λαμβάνουν 400mg και παραπάνω ημερησίως.

Σε ποσοστό 10% αποβαίνει θανατηφόρα.

Η τοξικότητα αυτή θεωρείται δοσοεξαρτώμενη και η συνολική εικόνα υποστρέφει με διακοπή του φαρμάκου και κατάλληλη θεραπεία.

• Οι παρενέργειες του φαρμάκου από το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και το μυοσκελετικό σύστημα δεν είναι συχνές.

Μπορεί να εκδηλωθούν σαν :

• Αδυναμία των εγγύς μυών
• Περιφερική νευροπάθεια
• Κεφαλαλγία
• Άπνοια – εφιάλτες
• Αταξία
• Τρόμο
• Διαταραχές μνήμης.

Η αμιωδαρόνη περιέχει ιώδιο στο μόριό της εμφανίζεται ομοιότητα στη χημική δομή με την ορμόνη θυροξίνη.

Το φάρμακο δρα αναστέλλοντας την μετατροπή της Τ₄ à Τ₃ στους περιφερικούς ιστούς, αυξάνει την Τ4, προκαλεί μικρή πτώση των επιπέδων της Τ3.

Η ενέργεια αυτή της αμιωδαρόνης εξαρτάται από το χρονικό διάστημα που χορηγείται αυτή.

Γενικά σε ποσοστό 3%-5% το φάρμακο προκαλεί ΥΠΟ (5%) -ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟ (5,3%).

Οι χαμηλές δόσεις αμιωδαρόνης προκαλούν στο 10% των ασθενών βιοχημική μεταβολή της λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα χωρίς να υπάρχουν κλινικά συμπτώματα.

• Σπάνια η χορήγηση αμιωδαρόνης προκαλεί διαταραχές από το γαστρεντερικό σύστημα (ΓΕΣ) κυρίως σε ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια με συχνότερα συμπτώματα : ναυτία (25%) ακόμα και σε δόσεις 200mg/ημερησίως.

• Επίσης, αύξηση των ηπατικών ενζύμων (AST-ALT) εμφανίζεται στο 10%-20% των ασθενών, τιμές που επανέρχονται στα φυσιολογικά όρια με την ελάττωση της δοσολογίας.

• Σημειώνεται κυανός-γκριζωπός χρωματισμός του δέρματος στα άτομα που λαμβάνουν το φάρμακο ειδικά μετά την έκθεση αυτών στον ήλιο (10%) και συνήθως μετά 18 μήνες θεραπείας.

• Δυσλειτουργία όρχεων (αύξηση τιμών γοναδοτροπίνων) σε μακροχρόνια χορήγηση του φαρμάκου.

• Οφθαλμικές διαταραχές με μικροεναποθέσεις αμιωδαρόνης στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού εμφανίζεται σχεδόν σε όλους του ασθενείς, μετά μακροχρόνια λήψη φαρμάκου περισσότερο από 6 μήνες ειδικά με δοσολογία άνω των 450mg/ημερησίως. Η ελάττωση της οπτικής οξύτητας και εκφύλιση ωχράς κηλίδας εμφανίζονται σπάνια.

1 στα 10 άτομα εμφανίζουν γαλάζια άλω, οπτική νευροπάθεια ή (πρόσθια ισχαιμική) εμφανίζεται σε ποσοστό 1-2%.

Απώλεια βλεφαρίδων έχει αναφερθεί με χρήση αμιωδαρόνης

 

ΑΛΛΗΛΟΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Αμιωδαρόνη : αθροιστική δράση επί συγχορήγησης αντιαρρυθμικών φαρμάκων (κινιδίνης – προκαϊαμίδης – δισαπυραμίδης) και με ταυτόχρονη χορήγηση φαινοθειαζιδίων και με Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα, Διουρητικά – σοταλόλη.

Παράλληλη χορήγηση με φαινυτοϊνη προκαλεί – αύξηση των επιπέδων της φαινιτοΐνης και μετατροπή της αμιωδαρόνης σε δεσαιθυλαμιδαρόνης (μεταβολίτης).

Η αμιωδαρόνη παρατείνει την αντιπηκτική δράση σε ασθενείς υπό αγωγή – Sintrom – Βαρφαρίνης επιδρώντας στον μεταβολισμό των φαρμάκων αυτών στο ήπαρ.

Παράλληλη χορήγηση αμιωδαρόνης και σκευασμάτων δακτυλίτιδας προκαλεί αύξηση της δακτυλίτιδας στο πλάσμα και εμφάνιση των ανεπιθύμητων ενεργειών της διγοξίνης.

Συνιστάται στην περίπτωση αυτή ελάττωση της δόσης της διγοξίνης κατά 50% και παράλληλη μέτρηση επιπέδων του φάρμακου στο αίμα.

Έχει παρατηρηθεί επίσης αλληλοεπίδραση αμιωδαρόνης με Β’ αποκλειστές και ανταγωνιστές ασβεστίου.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

Συνιστάται έλεγχος λειτουργίας

πριν από κάθε έναρξη θεραπείας

με αμιωδαρόνη.

Όταν χρειάζεται συνέχιση θεραπείας (χρόνια αγωγή) τότε απαιτείται συχνός έλεγχος Η.Κ.Γ. – τοποθέτηση Holter 24ώρου και κάθε 6 μήνες ακτινογραφία θώρακος – μέτρηση Τ3 – Τ4 – TSH, ηλεκτρολύτες ορού – Τρανσαμινάσες.

ΓΕΝΙΚΑ Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΟΣΗ

 

Έχει βρεθεί ότι ποσοστό 20% των ασθενών διακόπτουν την λήψη αμιωδαρόνης λόγω παρενεργειών.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Ref.: - Circ 1999 : 100 : 2025-2034

• Tabers λεξικό
• Βικιπαίδεια
• Φαρμακολ. Goodman-Grill

Η χορήγηση των εμβολίων mRNA κατά COVID 19 σε παγκόσμια κλίμακα, έχει ξεπεράσει το 80% του συνόλου των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την αντιμετώπιση του COVID 19.

Παράλληλα αναφέρεται ότι οι γενικοί εμβολιασμοί αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα παγκοσμίως στον τομέα της υγείας. Έχουν σωθεί 2 έως 3 εκατομμύρια ζωές σε παγκόσμια κλίμακα, διασώζοντας συνανθρώπους μας από αναπηρία και ανίατες ασθένειες. Παράλληλα με τα γεγονότα αυτά η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκρίνει το 8ο εμβόλιο κατά του Covid 19 με χορήγηση σε άτομα 16 ετών και άνω.

Παρόλα τα αναμφισβήτητα αντικειμενικά δεδομένα εξακολουθεί να υφίσταται μια παραπληροφόρηση που έχει λάβει μορφή παγκόσμιας επιδημίας ,που αφορά την αποτελεσματικότητα και όλες τις δράσεις των εμβολίων COVID 19.

Υπάρχει μια ρήση σύμφωνα με τον Τζον Ντιντιμ (1934-2021) η οποία είναι η εξής: “ Λέμε στον εαυτό μας ιστορίες προκειμένου να ζήσουμε”.

Η κάθε αυτοεξαπάτηση αποτελεί τον πιο βολικό τρόπο επιλογής και χαρακτηρίζει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, μία μεγάλη μερίδα κοινού που εμφανίζεται σε κάθε δύσκολη εποχή, εποχές πανδημίας όπως π.χ. πανδημία COVID-19, και έχει σαν τελικό αποτέλεσμα την ανάμειξη συναισθήματος, επιθυμιών με την πραγματικότητα.

Ο αιφνιδιασμός και η έκπληξη όμως είναι τεράστια, όταν καταρρακωθούν, όταν αμφισβητηθούν, τα παραπάνω πιστεύω τους, και αποκαλυφθεί το σαθρό υπόστρωμα που πολλές φορές ασυνείδητα έχουν δημιουργήσει μικρές συνήθως ομάδες ανθρώπων.

Το συνολικό αποτέλεσμα που προκύπτει καταλήγει σε προβληματισμούς και ερωτηματικά με μεγαλύτερες διαστάσεις και επιπτώσεις, από τα αρχικά αυτοεξαπατητικα δεδομένα.

Εκτός όμως από αυτά τα άτομα, που ασυνείδητα παραπλανώνται, κυκλοφορούν και τα πλήρως συνειδητοποιημένα άτομα που έχουν σαν στόχο τους την παραπληροφόρηση, την παραπλάνηση, τη δημιουργία δυσπιστίας και φόβου, που βασίζονται στην εκμετάλλευση της άγνοιας και κυρίως ίσως καλής πίστης μερίδας των ατόμων της κοινωνίας μας.

Τα παραπάνω έχουν εμφανιστεί στην πανδημία του COVID 19 και αφορούν κυρίως τον εμβολιασμό, που πλέον έχει αποδειχθεί, ότι αποτελεί το μοναδικό ισχυρό όπλο για την αντιμετώπιση και εξάλειψη της πανδημίας με τελικό επιθυμητό στόχο τον ετήσιο εμβολιασμό κατά του COVID 19.

Αυτοί οι; “ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ” που επιδιώκουν την προσωπική προβολή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και την προβολή φιλόδοξων ιδεών, δημιουργώντας τον.

“ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ” με κατασκευασμένα κατά την κρίση τους επιστημονικά δεδομένα.

Η παραπληροφόρηση προκαλεί αλλοίωση των επιστημονικών γνώσεων αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία, επιδιώκει κατάργηση της προληπτικής ιατρικής, ενώ παράλληλα αλλοιώνει τη συμπεριφορά των ατόμων δημιουργώντας δικαιολογημένες φοβίες, φόβους, επιφυλάξεις που συνοδεύουν κάθε καινούργια κατάκτηση της επιστήμης.(συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στη δημιουργία των mRNA εμβολίων)αλλά και για το σύνολο των παρεχόμενων ιατρικών υπηρεσιών. Τα παραπάνω φαινόμενα δεν έχουν εμφανιστεί στον ελληνικό χώρο μόνο, αλλά αποτελούν πλέον παγκόσμιο φαινόμενο, που ονομάζεται πλέον

ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΕΝΔΗΜΙΑ που προωθείται μέσω του διαδικτύου και μέσω των κοινωνικών δικτύων (Instagram, Τουίτερ, facebook κτλ.).

Στο σύνολο αυτό της παραπληροφόρησης αναφέρεται με αληθοφάνεια πληθώρα πληροφοριών, οι οποίες συνήθως αποτελούν μείγμα σωστών και ψευδών πληροφοριών με τελικό στόχο τη δημιουργία φόβου σύγχυσης, δυσπιστίας προς το σύνολο των αποφάσεων πολιτικών, κυβερνητικών, ιατρικών πράξεων.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ίσως ότι οι πιεστικά παροχές αυξημένης πληροφόρησης από

“ειδικούς” στα θέματα της πανδημίας, γνωστών επιστημόνων, αλλά και αγνώστων, οι οποίοι με το σύνολο των συμβουλευτικών απόψεών τους, πλασάρουν συνήθως και τις δικές τους προσωπικές σκέψεις, με τελικό αποτέλεσμα να επιτείνουν τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό του κόσμου και να αλλοιώνουν ακόμα και τον κίνδυνο της πανδημίας.

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΕΝΔΗΜΙΑ , η παραπλάνηση δεν αφορά μόνο το εμβόλιο κατά του covid 19,την πανδημία που έχει θανατώσει εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο, αλλά παράλληλα και πλασάρισμα φαρμάκων, με ελκυστικές ονομασίες. Σκευάσματα, τα οποία καταπολεμούν “πάσα νόσο», όπως καρκίνο, παχυσαρκία, σεξουαλική ανικανότητα, άνοια. Η αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής, δεδομένου ότι είναι ακατόρθωτος ο έλεγχος των μαζικών μέσων ενημέρωσης ,μπορεί να γίνει με ενίσχυση της πληροφόρησης του κοινού, με χρήση ενημερωτικών μηνυμάτων, με σκοπό την αυξημένη ενημέρωση εκπαίδευση, και την φιλική προσέγγιση του κάθε ατόμου.

Στην προσπάθεια αυτή της ενημέρωσης στο στενό περιβάλλον των ασθενών που παρακολουθεί τακτικά με οικογενειακά και κοινωνικά κριτήρια. Επίσης με προσεκτική συναισθηματική και φιλική προσέγγιση των αρρώστων και του περιβάλλοντος τους ,ώστε να δημιουργηθεί έτσι, ένα σοβαρό ανάχωμα στην παραπληροφόρηση αυτή.

                                                                                                         Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Ref: Science - “ΒΗΜΑ” Ιανουάριος 2021

       Βικιπαίδεια

      

Η νόσος των Λεγεωνάριων εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα ακόμα και 50 χρόνια μετά την πρώτη διάγνωσή της. Η συχνότητα της νόσου δεν είναι ακριβώς γνωστή, γιατί πολλές περιπτώσεις μένουν αδιάγνωστες.

Στατιστικά 18.000 / το χρόνο στης ΗΠΑ νοσηλεύονται ενώ 10% από αυτές έχουν διάγνωση.

Η μόλυνση στον άνθρωπο γίνεται αερογενώς και από νερό της ντουζιέρας – σπα – αφυγραντήρες και χρήση αναπνευστικών συσκευών.

Δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο.

Η Legionella pneumophila υποομάδα 1 αποτελεί το πιο κοινό αίτιο της νόσου στις ΗΠΑ (85% του συνόλου της μόλυνσης).

Ειδικά ενδιαφέρον και προσοχή έχει προκαλέσει οι παρατηρήσεις για τον ρόλο της μόλυνσης από το νερό παροχής των πόλεων.

Πάντως η παλαιότητα των σωληνώσεων παροχής, η θερμοκρασία (η χλιαρή ευνοεί την μόλυνση) ύδατος εντός των σωληνώσεων, «τυφλά» νεκρά και η σήψη ευνοεί τη λοίμωξη.

Οι κυριότερες πηγές μόλυνσης από ν.Λ. είναι τα Λιμνάζοντα ύδατα, κλισματιστικά μηχανήματα κτιρίων, παροχή νερού στα πλοία.

Όπως κάθε ενδημική νόσος που έχει σχέση με το περιβάλλον έτσι και η ν.Λ. προκαλεί συζητήσεις για τον ρόλο των άλλων περιβαλλοντικών αιτιών που σχετίζονται με τη νόσο.

 

 

 

Legionnaire Disease

ΝΟΣΟΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΩΝ

Οξεία ασθένεια – οξεία φλεγμονή των αναπνευστικού συστήματος (πνευμονία) ο οποία προκαλείται από μικρόβια γένους Λεγεωνέλλα – Λεγεονέλα, ποσοστό που φτάνει στο 90% οφείλεται στο μικρόβιο Legionella Pneumonophila (Λεγεωνέλλα της πνευμονοφιλίας (Gram-) μικρόβιο που προκαλεί επίσης τον πυρετό ΠΟΝΤΙΑΚ - νόσο που εκδηλώνεται με συμπτωματολογία γρίππης

ΥΠΑΡΧΟΥΝ 50 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΙΔΗ ΛΕΓΕΩΝΕΛΛΑΣ –

10 ΟΡΟΤΥΠΟΙ

Οι πλαϊνές αλυσίδες του κυτταρικού τοιχώματος του μικροβίου μεταφέρουν τα σωματικά αντιγόνα που χαρακτηρίζουν τα μικρόβια αυτά.

Τα συστατικά, η διαμόρφωση, η κατανομή των διαφόρων σακχάρων των τοιχωμάτων προσδιορίζουν την φύση του σωματικού Ο αντιγόνου βάση του οποίου κατατάσσεται το μικρόβιο ορολογικά.

Θνητότητα νόσου : είναι 15% - αλλά ανέρχεται και 50% σε νοσοκομειακούς ασθενείς στους οποίους δεν έχει γίνει διάγνωση και αρχή θεραπείας.

Το μικρόβιο είναι υδρόβιο, ζεί επίσης στο έδαφος.

Έχει βρεθεί σε λίμνες, ποτάμια, δεξαμενές, συστήματα ύδρευσης, ψύξης κτιρίων, όπου υπάρχει συμβίωση με την αμοιβάδα. Ειδικά στα στάσιμα ύδατα αλλά και σε πώματα μπουκαλιών εμφιαλωμένου ύδατος.

ΙΔΑΝΙΚΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΒΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 35^oC

Πολλαπλασιάζεται σε 20οC – 55oC (ειδικά στη σκουριά – Φύκια!!!) – ΣΤΑΣΙΜΑ ΥΔΑΤΑ αλλά και σε πώματα και πλαστικά μπουκάλια.

Με την μόλυνση το μικρόβιο εισέρχεται στα μακροφάγα κύτταρα του αίματος (τύπος λευκών αιμοσφαιρίων) – που αποτελεί βασικό στοιχείο αντίστασης του οργανισμού) και στα επιθηλιακά κύτταρα των πνευμόνων όπου και αναπαράγεται.

Το όνομα της η νόσος το πήρε από την 1^η επιδημία το 1976, όπου είχαν μαζευτεί άτομα (λεγεωνάριοι) της Αμερικής στην Φιλαδέλφεια και προκλήθηκε από την κακή λειτουργία των κλιματιστικών συσκευών. Συνολικά προσβλήθηκαν 221 άτομα από πνευμονία ενώ 34 κατέληξαν.

Η Λεγιονέλλα Legionella Pneuomophila (Lp1) είναι μικρόβιο που έχει αναγνωριστεί εδώ και 50 χρόνια.

Η πρώτη καταγεγραμμένη προσβολή της νόσου εμφανίστηκε κατά την διάρκεια σιτηρίου ομάδας Λεγεωνάριων των Η.Π.Α.

Πρόκειται για σοβαρή μορφής πνευμονία.

Η μόλυνση επέρχεται από σταγονίδια νερού ή κατανάλωση νερού που περιέχει το μικρόβιο.

Το μικρόβιο παραμένει σε χώρους μαζικής φιλοξενείας (Ξενοδοχεία-Νοσοκομεία-Γυμναστήρια).

Η διατήρηση του μικροβίου οφείλεται και στη δημιουργία του «Βιοφίλμ» που χαρακτηρίζει την δραστηριότητα του υδρόβιου μικροβίου.

Το Βιοφίλμ επικολλάται στα τοιχώματα του μικροβίου («γνωστή σαν γλίτσα») και αποτελείται από ενυδατωμένα πολυανιονικά συμπλύματα πολυσακχαριτών που προσφέρουν τροφή στο μικρόβιο και προστασία.

Ο καταιωνισμός ύδατος καταστρέφει αυτό το Βιοφίλμ.

ΤΟ ΒΙΟΦΙΛΜ δημιουργείται όταν υπάρχουν στο δίκτυο ύδρευσης.

1. Εναποθέσεις ασβεστίου – Διάβρωση σωληνώσεων.
2. Θερμοκρασία νερού χλιαρή.
3. Λίμναση ύδατος, μειωμένη ροή «τυφλά» νεκρά σημεία σωληνώσεων.

Συχνότερη η νόσος το καλοκαίρι και φθινόπωρο αλλά και όλο τον χρόνο.

Η πνευμονία από Legionella καλύπτει 2%-9% των πνευμονιών εκτός Νοσοκομείου.

Η μετάδοση της νόσου γίνεται με μόλυνση σταγονιδίων ύδατος (εισπνοή) (βλέπε πίνακα). Χρόνος επώασης 2-10 ημέρες.

Μετάδοση	Σταγονίδιο νερού – συστήματα κλιματισμού – τζακούζι – υγραντήρες – πισίνες – σπα – υδρομασάζ. Βρύσες – ντους που δεν χρησιμοποιούνται συχνά – θερμές ιαματικές πηγές. Σιντριβάνια. Από πόσιμο νερό ΔΕΝ ΝΟΣΕΙΤΕ. Από άλλα ΑΤΟΜΑ με μόλυνση – πολύ σπάνια. Από ΛΙΜΝΕΣ – ΠΟΤΑΜΙΑ ΟΧΙ.
Συμπτώματα Νόσου	Βραδυκαρδία – προσβολή νεφρών, ήπατος, μεταβολή ηλεκτρολυτών (Na) -        Ενώ Βήχας – δυσκολία αναπνοής – πόνος στο στήθος – πυρετός, εμφανίζονται. Εμφανίζονται παρόμοια συμπτώματα ΓΡΙΠΠΗΣ – με διανοητική σύγχυση, προσβολή Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ) – και Γαστρεντερικού (ΓΕΣ). Εκδηλώνονται 2-14 μέρες μετά την έκθεση στο μικρόβιο.

Σπάνια η νόσος προκαλεί εξωπνευμονικές εντοπίσεις, όπως :

• ΠΑΡΑΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑ
• ΕΝΔΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑ
• ΜΟΛΥΝΣΗ ΠΛΗΓΩΝ
• ΜΟΛΥΝΣΗ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ
• ΜΟΛΥΝΣΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ
• ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ
• ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑ
• ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΛΕΜΦΑΔΕΝΩΝ
• ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΕΧΝΗΤΩΝ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΒΑΛΒΙΔΩΝ
• ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ.

 

ΠΡΟΣΒΟΛΗ Κ.Ν.Σ.

Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ)

• Η προσβολή του Κ.Ν.Σ. από το μικρόβιο προκαλεί εγκεφαλίτιδα, μηνιγγίτιδα, προσβολή περιφερικών νεύρων, προσβολή στελέχους εγκεφάλου με εμφάνιση ψευδαισθήσεων, delirium, παραγκεφαλική αταξία. Το μικρόβιο εμφανίζει ασαφείς περιοχές απεικόνισης στη MRI (μαγνητική τομογραφία).
• Ενώ η προσβολή του μεσολοβίου και ειδικά του σπληνίου εμφανίζεται «ασαφή περιοχή» στην μικροβιακή εξέταση και στην MRI εγκεφάλου (μαγνητική τομογραφία).
• Κόπρανα στείρα μικροβίων (καλλιέργεια κοπράνων)
• Μικροσκοπική αιματουρία
• Διαταραχές ήπατος : αύξηση SGOT, SGPT, γGT
• Λευκά ↑
• Na ↓↓↓.

ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

• Άτομα ↑ 50 ετών
• Καπνιστές
• Θεραπεία άτομα υπό κορτιζόνη
• Χ.Α.Π. – Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια
• Σ.Δ. – Σακχαρώδης Διαβήτης
• Άτομα με Νεοπλασίες
• και Νεφρική, Ηπατική Ανεπάρκεια
• Μεταμοσχευμένα άτομα.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ

ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ra ΘΩΡΑΚΟΣ με εμφάνιση :

• Τμηματικής πνευμονίας.
• Λοβώδους πνευμονίας (μονόπλευρη, σπάνια άμφω), ενώ εμφανίζονται και στοιχεία πλευριτικής συλλογής.
• Πνευμονικό απόστημα, σηπτικά έμβολα που παράγουν στρογγυλές πυκνώσεις στην απεικόνιση.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

• Ανεύρεση αντισωμάτων (Abs) στο αίμα – P.C.R. εξέταση.
• Καλλιέργειες πτυέλων, εκκρίσεων βρόγχων – Άμεσος ανοσοφθορισμός πτυέλων.
• Το μικρόβιο δεν αποτελεί μέλος φυσιολογικής χλωρίδας, του στοματοφάρυγγα.
• Λήψη μέσω βρογχοσκόπησης, εκκρίσεων
• Ούρα : Ανεύρεση αντιγόνου 70% ευαισθησία , 100% ειδικότητα.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Συχνός έλεγχος και αλλαγή των σταθερών φίλτρων των κλιματιστικών μηχανημάτων αλλά και τοποθέτηση προσωρινά (φίλτρα ενεργού άνθρακα) σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Χορήγηση Αντιβιοτικών (Doxycycline) – Κινολόνες.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ θεραπείας 3 εβδομάδες.

Σημείωση : Το μικρόβιο αυτό ΔΕΝ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ το μικρόβιο ΣΤΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ – στις ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ (πάνω από τα παράθυρα).

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ