Ο ιός αυτός προκαλεί λοιμώξεις ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος σε όλες τις ηλικίες (ειδικότερα στις νεαρές 2-3 ετών) και στα άτομα με μειωμένη λειτουργική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος τους. Κατά σειράν συχνότητας οι πνευμονίες από ιούς προκαλούνται από :
Σαν Π.Μ.Ν. ορίζεται οξεία φλεγμονή – λοίμωξη των πνευμόνων.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ γίνεται με ακτινογραφία θώρακος.
Τα συμπτώματα, τα αίτια, η θεραπεία, τα μέτρα προφύλαξης, πρόγνωση, εξαρτώνται αν τα αίτια της πνευμονίας που μπορεί να προκαλείται από : 1. Ιούς. 2. Μικρόβια. 3. Παράσιτα. 4. Μύκητες.
Με την αναπνευστική λειτουργία προσλαμβάνεται οξυγόνο από το εξωτερικό περιβάλλον και αποβάλλεται διοξείδιο του άνθρακα.
Η αναπνευστική λειτουργία είναι σύνθετη λειτουργία στην οποία παίρνουν μέρος : α) οι αναπνευστικοί μύες και το διάφραγμα, β) οι ρυθμιστικοί μηχανισμοί της αναπνοής, γ) διάφοροι παθολοφυσιολογικοί μηχανισμοί όπως είναι : 1. Η ανταλλαγή των αερίων μεταξύ του αέρα των κυψελίδων και του αίματος. 2. Η μεταφορά οξυγόνου στα κύτταρα των διαφόρων ιστών και τη μεταφορά του CO2 από τα κύτταρα των ιστών στους πνεύμονες.
Οξεία κλινική κατάσταση η οποία οφείλεται κυρίως σε ανεπάρκεια της αριστερής κοιλίας (καρδιογενές οίδημα) αλλά και βλάβη, αλλοίωση των αγγείων των πνευμόνων (τα οποία καθίστανται διαπερατά – μη καρδιογενές οίδημα).
Το Π.Ο. χαρακτηρίζεται από αύξηση πίεσης στα αγγεία της πνευμονικής κυκλοφορίας, έξοδο υγρού με κατάληξη εμφάνιση και συλλογή υγρού στις κυψελίδες των πνευμόνων.
Στην περίπτωση του μη καρδιογενούς πνευμονικού οιδήματος η αύξηση της διαβατότητας των τριχοειδών των πνευμόνων, και η εμφάνιση υγρού στους πνεύμονες προκαλείται από επίδραση εισπνοής τοξικών αερίων, ουσιών (χλώριο, φωογένιο).
Η μεγάλη εξαγγείωση υγρού από τον αυλό του τριχοειδή προς τον διάμεσο χώρο και δημιουργεί οίδημα. Συμβαίνει : 1. Σε αύξηση της διαπερατότητας των τριχοειδών (τοξικά και άλλα αίτια). 2. Σε αύξηση της προστατικής πίεσης στον αυλό του τριχοειδούς (εκτεταμένη διαστολή των προτριχοειδών σφιγκτήρων – αύξηση όγκου αίματος – αύξηση φλεβικής πίεσης). 3. Μείωση της κολλοειδωσμωτικής πίεσης (πίεση λευκωμάτων πλάσματος) στον αυλό του τριχοειδούς.
Οι πνεύμονες δέχονται από το περιβάλλον πολλά ερεθίσματα, όπως :
Εισπνοή κόνεων
Διάφορα περιβαλλοντικά αλλεργιογόνο
Χημικές ουσίες
Αέρια.
Τα βλαπτικά αυτά ερεθίσματα πολλαπλασιάζονται διότι η μόλυνση του περιβάλλοντος εμφανίζει τα τελευταία χρόνια τεράστια αύξηση, ειδικά στις πόλεις.
Οι πνεύμονες αντιδρούν προς τα βλαπτικά περιβαλλοντικά ερεθίσματα με συμπτωματολογία που προκαλείται από : α) ερεθισμό των αεραγωγών του πνεύμονα, β) του διάμεσου πνευμονικού ιστού (πνευμονοκοκκίαση – πνευμονία εξ υπερευαισθησίας), γ) ο υπεζωκότας, πλευρίτιδα από ερεθισμό των πνευμόνων με ασβέστιο (Ca).
Σαν ατελεκτασία πνευμόνων χαρακτηρίζεται μία συνισταμένη παραγόντων όπως λοίμωξη, βρογχεκτασία, καταστροφή πνευμονικού παρεγχύματος, ίνωση, που έχει σαν αποτέλεσμα μη καλή έκπτυξη δηλ. δεν μπορεί να εκπτυχθεί ο πνεύμων (ατελεκτασία : μη δυνατότητα έκπτυξης των πνευμόνων) με αποτέλεσμα συρρίκνωση της πασχούσης περιοχής και αναπνευστική ανεπάρκεια.
Η Α.Π. διακρίνεται με οξεία και χρόνια. Στις μεγάλες ηλικίες η οξεία ή χρόνια ατελεκτασία προκαλείται από : 1. Απόφραξη του αυλού των βρόγχων (βρογχικά εκκρίματα, ενδοβρογχικοί όγκοι, κοκκιώματα, ξένα σώματα). 2. Πίεση εξωτερική των βρόγχων από διογκωμένους θωρακικούς λεμφαδένες, όγκους, ανευρύσματα, πνευμονικές συλλογές (πλευρίτιδα – πνευμοθώρακας).
Πνευμοθώρακας σημαίνει παρουσία αέρα στην κοιλότητα που υπεζωκότος (ανάμεσα στα δύο πέταλα του υπεζωκότα).
Υπεζωκώτας : Ένας μανδύας που μέσα του περικλείονται οι πνεύμονες. Δρα προστατευτικά για τους πνεύμονες. Αποτελείται από 2 πέταλα που είναι το περίτονο και το περισπλάχνο.
Μεταξύ των πετάλων αυτών περιέχεται φυσιολογικά μικρή ποσότητα υγρού που χρησιμεύει για την καλύτερη διολίσθηση των πετάλων που ακολουθούν τις φάσεις της αναπνοής.
Η ανεύρεση, παρουσία οζιδίων στα πνευμονικά πεδία έχει τα τελευταία χρόνια αυξηθεί (κάθε χρονιά περίπου αυξάνεται παράλληλα με την εξέλιξη και εμφάνιση προηγμένης «γενιάς», αξονικών τομογράφων).
Ποσοστά 51% των ενηλίκων (άνω των 50 ετών που είναι καπνιστές εμφανίζουν οζίδια στα πνευμονικά πεδία. Οι συστάσεις των γιατρών είναι η απεικονιστική για τουλάχιστον 2 χρόνια παρακολούθηση των οζιδίων αυτών.