Αιματουρία είναι η παρουσία ερυθρών αιμοσφαιρίων στα ούρα.

Αιματοσπερμία ονομάζεται η εμφάνιση αίματος στο σπέρμα, εύρημα που τρομάζει το άτομο αλλά σχεδόν πάντα έχει καλοήθες υπόστρωμα. Τις περισσότερες φορές η ΑΜΣ είναι ιδιοπαθής (χωρίς αίτιο).

Το ειδικό προστατικό αντιγόνο είναι γνωστό από πολλά χρόνια, ότι εφαρμόζεται στην πρόληψη και διάγνωση του καρκίνου ου προστάτου. Μετά την ριζική προστατεκτομή που εφαρμόζεται για Ca προστάτου, η παρακολούθηση της τιμής P.S.A. στο αίμα, χρησιμεύει σαν καρκινικός δείκτης (παρακολούθηση της νόσου).

Η χρήση του φαρμάκου αναφέρεται πριν 30 χρόνια.

Σήμερα αποτελεί ένα φάρμακο με ευρεία αντιαρρυθμική δράση ειδικά για τις κοιλιακές ταχυαρρυθμίες, αλλά χορηγείται λιγότερο συχνά και στην ισχαιμική καρδιοπάθεια – συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.

Η μοριακή σύνθεση φαρμάκου περιλαμβάνει 37% ιώδιο και κάθε ταμπλέτα αμιωδαρόνης περιέχει 75mg οργανικό ιώδιο. Η αμιωδαρόνη συμμετέχει στον μεταβολισμό της θυροξίνης επιδρώντας στον θυρεοειδή αδένα με εμφάνιση ΥΠΟ-ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΥ. Στη δυσλειτουργία του θυρεοειδούς 8-17% απελευθερώνεται σαν ελεύθερο ιώδιο σε ποσοστό 14-18%.

Στη χημική δομή του, το φάρμακο μοιάζει με την θυροξίνη.

Η συχνότητα και εμφάνιση δυσλειτουργίας του θυρεοειδή αδένα και η εξέλιξη σε υπό ή υπερλειτουργία με τη χορήγηση της αμιωδαρόνης εξαρτάται από την προηγούμενη κατάσταση ύπαρξης ιωδίου στον οργανισμό.

Έτσι, σε άτομα με έλλειψη ιωδίου η χορήγηση του φαρμάκου προκαλεί θυρεοτοξίκωση.

Όλα βέβαια τα παραπάνω σχετίζονται και με προϋπάρχουσα ή μη δυσλειτουργία του θυρεοειδή αδένα.

Η αμιωδαρόνη μεταβολίζεται στο ήπαρ από το κυτόχρωμα Ρ4503Α4 όπου μετατρέπεται σε δεσεθυλαμιδαρόνη και απεκκρίνεται από τους δακρυϊκούς αδένες (τα δάκρυα), το χοληφόρα ήπατος.

Η αμιωδαρόνη είναι φάρμακο λιποδιαλυτό και για τον λόγο αυτό εμφανίζει μεγάλες συγκεντρώσεις στο λιπώδη ιστό, στο μυϊκό ιστό, στο ήπαρ, πνεύμονες και θυρεοειδή αδένα.

Σημειώνεται ότι η χορήγηση αμιωδαρόνης αναστέλλει την δράση της οικογένειας των ισοενζύμων του κυτοχρώματος Ρ450.

Αυτό μειώνει την κάθαρση και αποβολή πολλών φαρμάκων, όπως:

• Κυκλοσπορίνη
• Φλεκαϊνίδη
• Προκαϊναμίδη
• Κινιδίνη
• Σιλδεναφίλη
• Σιμβαστατίνη
• Θεοφυλλίνη
• Βαρφαρίνη
• Σολατόλη.

Ο ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ ΑΝΑΣΤΕΛΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΥΜΟ ΓΚΡΕΙΠ-ΦΡΟΥΤ προκαλώντας αυξημένα επίπεδα στον ορό του αίματος.

Αποβάλλεται πολύ αργά από τον οργανισμό με χρόνο ημισείας ζωής που κυμαίνεται από 25-110 ημέρες (μέσος όρος 60 μέρες).

Η έναρξη δράσης του φαρμάκου με από του στόματος χορήγηση καθυστερεί αρκετά (ακόμα και μήνες) ώστε να προκύψουν τα θεραπευτικά επίπεδα.

Έτσι, πρακτικά χορηγούνται μεγάλες δόσεις φόρτισης συνήθως 800-1000mg σε 2-4 δόσεις για διάστημα 7-14 ημερών ή 400-800mg για 1-3 εβδομάδες.

Δόση συντήρησης του φαρμάκου : 200-400 σε μία δόση.

Σε θεραπεία επίμονων, ανθεκτικών αρρυθμιών και κολπικής μαρμαρυγής (μετά από οξύ εμφρακτό μυοκαρδίου) η αμιωδαρόνη χορηγείται σε 5mg/Kgr εντός 20΄.

Αν χρειαστεί παράταση της ενδοφλέβιας χορήγησης του φαρμάκου πρέπει να γίνεται μείωση των δόσεων.

ΤΡΟΠΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

Η αμιωδαρόνη αποτελεί σύνθετο φάρμακο κατά των αρρυθμιών καρδιάς, με πολλούς μηχανισμούς δράσης

Ανήκει στην κατηγορία ΙΙΙ των Φαρμάκων κατά των αρρυθμιών (ταξινόμηση κατά Vanghan-Williams).

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΚΑΤΑ VANGHAN-WILLIAMS (V.W.)

Το φάρμακο αναστέλλει το εξώτροπο ρεύμα Κ*⁺ με αποτέλεσμα να παραταθεί η ανευρυθήση περίοδο των κόλπων, αυξάνοντας το δυναμικό ενέργειας του κυττάρου.

Η αμιωδαρόνη αναστέλλει επίσης του απενεργοποιημένους διαύλους Na⁺ δρώντας στις υψηλές συχνότητες διέγερσης (κατηγορία Ι) αλλά εμφανίζει και δράση αντιαρρυθμικών φαρμάκων κατηγορίας ΙΙΙ αφού αποκλείει και μη συναγωνιστικές των α^- και β^- αδρανεργικών υποδοχέων.

Επίσης, η δράση που εξασκεί σαν αντιαρρυθμικό φάρμακο κατηγορίας IV, αφορά της ανασταλτική της ενέργεια στον φλεβόκομβο, στη βραδυκαρδία, στην μείωση συχνοτήτων.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ TORSADES DE POINTES από Αμιωδαρόνη

Επίσης, η αμιωδαρόνη εμφανίζει αγγειοδιασταλτική ενέργεια στα στεφανιαία αγγεία όπως και στα αγγεία της περιφέρειας.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

1. Πρόληψη - επανεμφάνισης κοιλιακής ταχυκαρδίας, κοιλιακής μαρμαρυγής (μείωση των επεισοδίων κοιλιακής ταχυκαρδίας, πρώϊμων κοιλιακών συστολών). Βέβαια η εμφύτευση απιδινωτή εξακολουθεί να αποτελεί την μέθοδο εκλογής μειώνοντας την θνητότητα κατά 27% στις περιπτώσεις αυτές.

2. Η αμιωδαρόνη είναι το μοναδικό φάρμακο κατά των αρρυθμιών (εκτός από τους Β΄-αποκλειστές) το οποίο ελαττώνει τις πιθανότητες αιφνίδιου θανάτου μετά από οξύ εμφρακτό μυοκαρδίου. Η συνχορήγηση αμιωδαρόνης και Β΄αποκλειστών υπερέχει της μονοθεραπείας με αμιωδαρόνη.

3. Η χρήση αμιωδαρόνης στην Καρδειοαναπνευστική αναζωογόνηση αυξάνει την επιβίωσης των ασθενών από 35%-44%.

4. Η αμιωδαρόνη επίσης μετά από μελέτες έχει αποδειχθεί ότι η χορήγησή της σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, ελαττώνει το ποσοστό εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής. Η αμιωδαρόνη είναι αποτελεσματική επίσης στην πρόληψη των υπερκοιλιακών αρρυθμιών και ειδικά των αρρυθμιών του συνδρόμου Wolf-Parkinson-White.

5. Μπορεί η αμιωδαρόνη να χορηγηθεί στην περιεγχειρητική περίοδο σε χειρουργεία καρδιάς για την πρόληψη της κολπικής μαρμαρυγής μετά το πέρας της εγχείρησης.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

• Έκδηλη βραδυκαρδία.
• Δυσλειτουργία φλεβόκομβου (έκδηλη βραδυκαρδία, συγκοπτικά επεισόδια).
• Μεγάλου βαθμού κολποκοιλιακός αποκλεισμός.
• Γνωστή υπερευαισθησίας στο φάρμακο.

Γενικά η αμιωδαρόνη αποτελεί σχετικά ασφαλές αντιαρρυθμικό φάρμακο που δεν εμφανίζει τοξικότητα για την καρδιά.

Η από του στόματος χορήγηση του φαρμάκου δεν προκαλεί αιμοδυναμική διαταραχή ενώ η ενδοφλέβια χορήγηση του προκαλεί βραχύχρονη ελάττωση της αρτηριακής πίεσης.

ΣΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ Η ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ QT (ποσοστό 20%-25%).

Η ΟΠΟΙΑ ΟΤΑΝ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΙΟΥ ΠΡΟΔΙΑΘΕΤΕΙ ΣΕ ΕΜΦΑΝΙΣΗ Torsades de pointes. ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΓΩΓΗΣ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΟΒΑΡΗΣ ΒΡΑΔΥΚΑΡΔΙΑΣ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ 2,4%.

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

• Βασική ανεπιθύμητη ενέργεια αποτελεί η ΠΝΕΥΜΟΝΙΤΙΔΑ η οποία εξελίσσεται σε ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΙΝΩΣΗ και εμφανίζεται σε ποσοστό 10% στους ασθενείς που λαμβάνουν 400mg και παραπάνω ημερησίως.

Σε ποσοστό 10% αποβαίνει θανατηφόρα.

Η τοξικότητα αυτή θεωρείται δοσοεξαρτώμενη και η συνολική εικόνα υποστρέφει με διακοπή του φαρμάκου και κατάλληλη θεραπεία.

• Οι παρενέργειες του φαρμάκου από το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και το μυοσκελετικό σύστημα δεν είναι συχνές.

Μπορεί να εκδηλωθούν σαν :

• Αδυναμία των εγγύς μυών
• Περιφερική νευροπάθεια
• Κεφαλαλγία
• Άπνοια – εφιάλτες
• Αταξία
• Τρόμο
• Διαταραχές μνήμης.

Η αμιωδαρόνη περιέχει ιώδιο στο μόριό της εμφανίζεται ομοιότητα στη χημική δομή με την ορμόνη θυροξίνη.

Το φάρμακο δρα αναστέλλοντας την μετατροπή της Τ₄ à Τ₃ στους περιφερικούς ιστούς, αυξάνει την Τ4, προκαλεί μικρή πτώση των επιπέδων της Τ3.

Η ενέργεια αυτή της αμιωδαρόνης εξαρτάται από το χρονικό διάστημα που χορηγείται αυτή.

Γενικά σε ποσοστό 3%-5% το φάρμακο προκαλεί ΥΠΟ (5%) -ΥΠΕΡΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟ (5,3%).

Οι χαμηλές δόσεις αμιωδαρόνης προκαλούν στο 10% των ασθενών βιοχημική μεταβολή της λειτουργίας του θυρεοειδή αδένα χωρίς να υπάρχουν κλινικά συμπτώματα.

• Σπάνια η χορήγηση αμιωδαρόνης προκαλεί διαταραχές από το γαστρεντερικό σύστημα (ΓΕΣ) κυρίως σε ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια με συχνότερα συμπτώματα : ναυτία (25%) ακόμα και σε δόσεις 200mg/ημερησίως.

• Επίσης, αύξηση των ηπατικών ενζύμων (AST-ALT) εμφανίζεται στο 10%-20% των ασθενών, τιμές που επανέρχονται στα φυσιολογικά όρια με την ελάττωση της δοσολογίας.

• Σημειώνεται κυανός-γκριζωπός χρωματισμός του δέρματος στα άτομα που λαμβάνουν το φάρμακο ειδικά μετά την έκθεση αυτών στον ήλιο (10%) και συνήθως μετά 18 μήνες θεραπείας.

• Δυσλειτουργία όρχεων (αύξηση τιμών γοναδοτροπίνων) σε μακροχρόνια χορήγηση του φαρμάκου.

• Οφθαλμικές διαταραχές με μικροεναποθέσεις αμιωδαρόνης στον κερατοειδή χιτώνα του ματιού εμφανίζεται σχεδόν σε όλους του ασθενείς, μετά μακροχρόνια λήψη φαρμάκου περισσότερο από 6 μήνες ειδικά με δοσολογία άνω των 450mg/ημερησίως. Η ελάττωση της οπτικής οξύτητας και εκφύλιση ωχράς κηλίδας εμφανίζονται σπάνια.

1 στα 10 άτομα εμφανίζουν γαλάζια άλω, οπτική νευροπάθεια ή (πρόσθια ισχαιμική) εμφανίζεται σε ποσοστό 1-2%.

Απώλεια βλεφαρίδων έχει αναφερθεί με χρήση αμιωδαρόνης

ΑΛΛΗΛΟΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Αμιωδαρόνη : αθροιστική δράση επί συγχορήγησης αντιαρρυθμικών φαρμάκων (κινιδίνης – προκαϊαμίδης – δισαπυραμίδης) και με ταυτόχρονη χορήγηση φαινοθειαζιδίων και με Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά φάρμακα, Διουρητικά – σοταλόλη.

Παράλληλη χορήγηση με φαινυτοϊνη προκαλεί – αύξηση των επιπέδων της φαινιτοΐνης και μετατροπή της αμιωδαρόνης σε δεσαιθυλαμιδαρόνης (μεταβολίτης).

Η αμιωδαρόνη παρατείνει την αντιπηκτική δράση σε ασθενείς υπό αγωγή – Sintrom – Βαρφαρίνης επιδρώντας στον μεταβολισμό των φαρμάκων αυτών στο ήπαρ.

Παράλληλη χορήγηση αμιωδαρόνης και σκευασμάτων δακτυλίτιδας προκαλεί αύξηση της δακτυλίτιδας στο πλάσμα και εμφάνιση των ανεπιθύμητων ενεργειών της διγοξίνης.

Συνιστάται στην περίπτωση αυτή ελάττωση της δόσης της διγοξίνης κατά 50% και παράλληλη μέτρηση επιπέδων του φάρμακου στο αίμα.

Έχει παρατηρηθεί επίσης αλληλοεπίδραση αμιωδαρόνης με Β’ αποκλειστές και ανταγωνιστές ασβεστίου.

ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗΣ

Συνιστάται έλεγχος λειτουργίας

πριν από κάθε έναρξη θεραπείας

με αμιωδαρόνη.

Όταν χρειάζεται συνέχιση θεραπείας (χρόνια αγωγή) τότε απαιτείται συχνός έλεγχος Η.Κ.Γ. – τοποθέτηση Holter 24ώρου και κάθε 6 μήνες ακτινογραφία θώρακος – μέτρηση Τ3 – Τ4 – TSH, ηλεκτρολύτες ορού – Τρανσαμινάσες.

Έχει βρεθεί ότι ποσοστό 20% των ασθενών διακόπτουν την λήψη αμιωδαρόνης λόγω παρενεργειών.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Ref.: - Circ 1999 : 100 : 2025-2034

• Tabers λεξικό
• Βικιπαίδεια
• Φαρμακολ. Goodman-Grill

Η χορήγηση των εμβολίων mRNA κατά COVID 19 σε παγκόσμια κλίμακα, έχει ξεπεράσει το 80% του συνόλου των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την αντιμετώπιση του COVID 19.

Παράλληλα αναφέρεται ότι οι γενικοί εμβολιασμοί αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα παγκοσμίως στον τομέα της υγείας. Έχουν σωθεί 2 έως 3 εκατομμύρια ζωές σε παγκόσμια κλίμακα, διασώζοντας συνανθρώπους μας από αναπηρία και ανίατες ασθένειες. Παράλληλα με τα γεγονότα αυτά η Ευρωπαϊκή Ένωση εγκρίνει το 8ο εμβόλιο κατά του Covid 19 με χορήγηση σε άτομα 16 ετών και άνω.

Παρόλα τα αναμφισβήτητα αντικειμενικά δεδομένα εξακολουθεί να υφίσταται μια παραπληροφόρηση που έχει λάβει μορφή παγκόσμιας επιδημίας ,που αφορά την αποτελεσματικότητα και όλες τις δράσεις των εμβολίων COVID 19.

Υπάρχει μια ρήση σύμφωνα με τον Τζον Ντιντιμ (1934-2021) η οποία είναι η εξής: “ Λέμε στον εαυτό μας ιστορίες προκειμένου να ζήσουμε”.

Η κάθε αυτοεξαπάτηση αποτελεί τον πιο βολικό τρόπο επιλογής και χαρακτηρίζει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, μία μεγάλη μερίδα κοινού που εμφανίζεται σε κάθε δύσκολη εποχή, εποχές πανδημίας όπως π.χ. πανδημία COVID-19, και έχει σαν τελικό αποτέλεσμα την ανάμειξη συναισθήματος, επιθυμιών με την πραγματικότητα.

Ο αιφνιδιασμός και η έκπληξη όμως είναι τεράστια, όταν καταρρακωθούν, όταν αμφισβητηθούν, τα παραπάνω πιστεύω τους, και αποκαλυφθεί το σαθρό υπόστρωμα που πολλές φορές ασυνείδητα έχουν δημιουργήσει μικρές συνήθως ομάδες ανθρώπων.

Το συνολικό αποτέλεσμα που προκύπτει καταλήγει σε προβληματισμούς και ερωτηματικά με μεγαλύτερες διαστάσεις και επιπτώσεις, από τα αρχικά αυτοεξαπατητικα δεδομένα.

Εκτός όμως από αυτά τα άτομα, που ασυνείδητα παραπλανώνται, κυκλοφορούν και τα πλήρως συνειδητοποιημένα άτομα που έχουν σαν στόχο τους την παραπληροφόρηση, την παραπλάνηση, τη δημιουργία δυσπιστίας και φόβου, που βασίζονται στην εκμετάλλευση της άγνοιας και κυρίως ίσως καλής πίστης μερίδας των ατόμων της κοινωνίας μας.

Τα παραπάνω έχουν εμφανιστεί στην πανδημία του COVID 19 και αφορούν κυρίως τον εμβολιασμό, που πλέον έχει αποδειχθεί, ότι αποτελεί το μοναδικό ισχυρό όπλο για την αντιμετώπιση και εξάλειψη της πανδημίας με τελικό επιθυμητό στόχο τον ετήσιο εμβολιασμό κατά του COVID 19.

Αυτοί οι; “ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ” που επιδιώκουν την προσωπική προβολή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και την προβολή φιλόδοξων ιδεών, δημιουργώντας τον.

“ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ” με κατασκευασμένα κατά την κρίση τους επιστημονικά δεδομένα.

Η παραπληροφόρηση προκαλεί αλλοίωση των επιστημονικών γνώσεων αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία, επιδιώκει κατάργηση της προληπτικής ιατρικής, ενώ παράλληλα αλλοιώνει τη συμπεριφορά των ατόμων δημιουργώντας δικαιολογημένες φοβίες, φόβους, επιφυλάξεις που συνοδεύουν κάθε καινούργια κατάκτηση της επιστήμης.(συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στη δημιουργία των mRNA εμβολίων)αλλά και για το σύνολο των παρεχόμενων ιατρικών υπηρεσιών. Τα παραπάνω φαινόμενα δεν έχουν εμφανιστεί στον ελληνικό χώρο μόνο, αλλά αποτελούν πλέον παγκόσμιο φαινόμενο, που ονομάζεται πλέον

ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΕΝΔΗΜΙΑ που προωθείται μέσω του διαδικτύου και μέσω των κοινωνικών δικτύων (Instagram, Τουίτερ, facebook κτλ.).

Στο σύνολο αυτό της παραπληροφόρησης αναφέρεται με αληθοφάνεια πληθώρα πληροφοριών, οι οποίες συνήθως αποτελούν μείγμα σωστών και ψευδών πληροφοριών με τελικό στόχο τη δημιουργία φόβου σύγχυσης, δυσπιστίας προς το σύνολο των αποφάσεων πολιτικών, κυβερνητικών, ιατρικών πράξεων.

Εδώ πρέπει να αναφερθεί ίσως ότι οι πιεστικά παροχές αυξημένης πληροφόρησης από

“ειδικούς” στα θέματα της πανδημίας, γνωστών επιστημόνων, αλλά και αγνώστων, οι οποίοι με το σύνολο των συμβουλευτικών απόψεών τους, πλασάρουν συνήθως και τις δικές τους προσωπικές σκέψεις, με τελικό αποτέλεσμα να επιτείνουν τη σύγχυση, τον αποπροσανατολισμό του κόσμου και να αλλοιώνουν ακόμα και τον κίνδυνο της πανδημίας.

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΕΝΔΗΜΙΑ , η παραπλάνηση δεν αφορά μόνο το εμβόλιο κατά του covid 19,την πανδημία που έχει θανατώσει εκατομμύρια ανθρώπων στον κόσμο, αλλά παράλληλα και πλασάρισμα φαρμάκων, με ελκυστικές ονομασίες. Σκευάσματα, τα οποία καταπολεμούν “πάσα νόσο», όπως καρκίνο, παχυσαρκία, σεξουαλική ανικανότητα, άνοια. Η αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής, δεδομένου ότι είναι ακατόρθωτος ο έλεγχος των μαζικών μέσων ενημέρωσης ,μπορεί να γίνει με ενίσχυση της πληροφόρησης του κοινού, με χρήση ενημερωτικών μηνυμάτων, με σκοπό την αυξημένη ενημέρωση εκπαίδευση, και την φιλική προσέγγιση του κάθε ατόμου.

Στην προσπάθεια αυτή της ενημέρωσης στο στενό περιβάλλον των ασθενών που παρακολουθεί τακτικά με οικογενειακά και κοινωνικά κριτήρια. Επίσης με προσεκτική συναισθηματική και φιλική προσέγγιση των αρρώστων και του περιβάλλοντος τους ,ώστε να δημιουργηθεί έτσι, ένα σοβαρό ανάχωμα στην παραπληροφόρηση αυτή.

                                                                                                         Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Ref: Science - “ΒΗΜΑ” Ιανουάριος 2021

       Βικιπαίδεια

Η νόσος των Λεγεωνάριων εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα ακόμα και 50 χρόνια μετά την πρώτη διάγνωσή της. Η συχνότητα της νόσου δεν είναι ακριβώς γνωστή, γιατί πολλές περιπτώσεις μένουν αδιάγνωστες.

Στατιστικά 18.000 / το χρόνο στης ΗΠΑ νοσηλεύονται ενώ 10% από αυτές έχουν διάγνωση.

Η μόλυνση στον άνθρωπο γίνεται αερογενώς και από νερό της ντουζιέρας – σπα – αφυγραντήρες και χρήση αναπνευστικών συσκευών.

Δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο.

Η Legionella pneumophila υποομάδα 1 αποτελεί το πιο κοινό αίτιο της νόσου στις ΗΠΑ (85% του συνόλου της μόλυνσης).

Ειδικά ενδιαφέρον και προσοχή έχει προκαλέσει οι παρατηρήσεις για τον ρόλο της μόλυνσης από το νερό παροχής των πόλεων.

Πάντως η παλαιότητα των σωληνώσεων παροχής, η θερμοκρασία (η χλιαρή ευνοεί την μόλυνση) ύδατος εντός των σωληνώσεων, «τυφλά» νεκρά και η σήψη ευνοεί τη λοίμωξη.

Οι κυριότερες πηγές μόλυνσης από ν.Λ. είναι τα Λιμνάζοντα ύδατα, κλισματιστικά μηχανήματα κτιρίων, παροχή νερού στα πλοία.

Όπως κάθε ενδημική νόσος που έχει σχέση με το περιβάλλον έτσι και η ν.Λ. προκαλεί συζητήσεις για τον ρόλο των άλλων περιβαλλοντικών αιτιών που σχετίζονται με τη νόσο.

Legionnaire Disease

ΝΟΣΟΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΩΝ

Οξεία ασθένεια – οξεία φλεγμονή των αναπνευστικού συστήματος (πνευμονία) ο οποία προκαλείται από μικρόβια γένους Λεγεωνέλλα – Λεγεονέλα, ποσοστό που φτάνει στο 90% οφείλεται στο μικρόβιο Legionella Pneumonophila (Λεγεωνέλλα της πνευμονοφιλίας (Gram-) μικρόβιο που προκαλεί επίσης τον πυρετό ΠΟΝΤΙΑΚ - νόσο που εκδηλώνεται με συμπτωματολογία γρίππης

ΥΠΑΡΧΟΥΝ 50 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΕΙΔΗ ΛΕΓΕΩΝΕΛΛΑΣ –

10 ΟΡΟΤΥΠΟΙ

Οι πλαϊνές αλυσίδες του κυτταρικού τοιχώματος του μικροβίου μεταφέρουν τα σωματικά αντιγόνα που χαρακτηρίζουν τα μικρόβια αυτά.

Τα συστατικά, η διαμόρφωση, η κατανομή των διαφόρων σακχάρων των τοιχωμάτων προσδιορίζουν την φύση του σωματικού Ο αντιγόνου βάση του οποίου κατατάσσεται το μικρόβιο ορολογικά.

Θνητότητα νόσου : είναι 15% - αλλά ανέρχεται και 50% σε νοσοκομειακούς ασθενείς στους οποίους δεν έχει γίνει διάγνωση και αρχή θεραπείας.

Το μικρόβιο είναι υδρόβιο, ζεί επίσης στο έδαφος.

Έχει βρεθεί σε λίμνες, ποτάμια, δεξαμενές, συστήματα ύδρευσης, ψύξης κτιρίων, όπου υπάρχει συμβίωση με την αμοιβάδα. Ειδικά στα στάσιμα ύδατα αλλά και σε πώματα μπουκαλιών εμφιαλωμένου ύδατος.

ΙΔΑΝΙΚΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΒΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 35^oC

Πολλαπλασιάζεται σε 20οC – 55oC (ειδικά στη σκουριά – Φύκια!!!) – ΣΤΑΣΙΜΑ ΥΔΑΤΑ αλλά και σε πώματα και πλαστικά μπουκάλια.

Με την μόλυνση το μικρόβιο εισέρχεται στα μακροφάγα κύτταρα του αίματος (τύπος λευκών αιμοσφαιρίων) – που αποτελεί βασικό στοιχείο αντίστασης του οργανισμού) και στα επιθηλιακά κύτταρα των πνευμόνων όπου και αναπαράγεται.

Το όνομα της η νόσος το πήρε από την 1^η επιδημία το 1976, όπου είχαν μαζευτεί άτομα (λεγεωνάριοι) της Αμερικής στην Φιλαδέλφεια και προκλήθηκε από την κακή λειτουργία των κλιματιστικών συσκευών. Συνολικά προσβλήθηκαν 221 άτομα από πνευμονία ενώ 34 κατέληξαν.

Η Λεγιονέλλα Legionella Pneuomophila (Lp1) είναι μικρόβιο που έχει αναγνωριστεί εδώ και 50 χρόνια.

Η πρώτη καταγεγραμμένη προσβολή της νόσου εμφανίστηκε κατά την διάρκεια σιτηρίου ομάδας Λεγεωνάριων των Η.Π.Α.

Πρόκειται για σοβαρή μορφής πνευμονία.

Η μόλυνση επέρχεται από σταγονίδια νερού ή κατανάλωση νερού που περιέχει το μικρόβιο.

Το μικρόβιο παραμένει σε χώρους μαζικής φιλοξενείας (Ξενοδοχεία-Νοσοκομεία-Γυμναστήρια).

Η διατήρηση του μικροβίου οφείλεται και στη δημιουργία του «Βιοφίλμ» που χαρακτηρίζει την δραστηριότητα του υδρόβιου μικροβίου.

Το Βιοφίλμ επικολλάται στα τοιχώματα του μικροβίου («γνωστή σαν γλίτσα») και αποτελείται από ενυδατωμένα πολυανιονικά συμπλύματα πολυσακχαριτών που προσφέρουν τροφή στο μικρόβιο και προστασία.

Ο καταιωνισμός ύδατος καταστρέφει αυτό το Βιοφίλμ.

ΤΟ ΒΙΟΦΙΛΜ δημιουργείται όταν υπάρχουν στο δίκτυο ύδρευσης.

1. Εναποθέσεις ασβεστίου – Διάβρωση σωληνώσεων.
2. Θερμοκρασία νερού χλιαρή.
3. Λίμναση ύδατος, μειωμένη ροή «τυφλά» νεκρά σημεία σωληνώσεων.

Συχνότερη η νόσος το καλοκαίρι και φθινόπωρο αλλά και όλο τον χρόνο.

Η πνευμονία από Legionella καλύπτει 2%-9% των πνευμονιών εκτός Νοσοκομείου.

Η μετάδοση της νόσου γίνεται με μόλυνση σταγονιδίων ύδατος (εισπνοή) (βλέπε πίνακα). Χρόνος επώασης 2-10 ημέρες.

Σπάνια η νόσος προκαλεί εξωπνευμονικές εντοπίσεις, όπως :

• ΠΑΡΑΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑ
• ΕΝΔΟΚΑΡΔΙΤΙΔΑ
• ΜΟΛΥΝΣΗ ΠΛΗΓΩΝ
• ΜΟΛΥΝΣΗ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ
• ΜΟΛΥΝΣΗ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ
• ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ
• ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑ
• ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΛΕΜΦΑΔΕΝΩΝ
• ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΕΧΝΗΤΩΝ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΒΑΛΒΙΔΩΝ
• ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ.

ΠΡΟΣΒΟΛΗ Κ.Ν.Σ.

Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ)

• Η προσβολή του Κ.Ν.Σ. από το μικρόβιο προκαλεί εγκεφαλίτιδα, μηνιγγίτιδα, προσβολή περιφερικών νεύρων, προσβολή στελέχους εγκεφάλου με εμφάνιση ψευδαισθήσεων, delirium, παραγκεφαλική αταξία. Το μικρόβιο εμφανίζει ασαφείς περιοχές απεικόνισης στη MRI (μαγνητική τομογραφία).
• Ενώ η προσβολή του μεσολοβίου και ειδικά του σπληνίου εμφανίζεται «ασαφή περιοχή» στην μικροβιακή εξέταση και στην MRI εγκεφάλου (μαγνητική τομογραφία).
• Κόπρανα στείρα μικροβίων (καλλιέργεια κοπράνων)
• Μικροσκοπική αιματουρία
• Διαταραχές ήπατος : αύξηση SGOT, SGPT, γGT
• Λευκά ↑
• Na ↓↓↓.

ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

• Άτομα ↑ 50 ετών
• Καπνιστές
• Θεραπεία άτομα υπό κορτιζόνη
• Χ.Α.Π. – Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια
• Σ.Δ. – Σακχαρώδης Διαβήτης
• Άτομα με Νεοπλασίες
• και Νεφρική, Ηπατική Ανεπάρκεια
• Μεταμοσχευμένα άτομα.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ

ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ra ΘΩΡΑΚΟΣ με εμφάνιση :

• Τμηματικής πνευμονίας.
• Λοβώδους πνευμονίας (μονόπλευρη, σπάνια άμφω), ενώ εμφανίζονται και στοιχεία πλευριτικής συλλογής.
• Πνευμονικό απόστημα, σηπτικά έμβολα που παράγουν στρογγυλές πυκνώσεις στην απεικόνιση.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

• Ανεύρεση αντισωμάτων (Abs) στο αίμα – P.C.R. εξέταση.
• Καλλιέργειες πτυέλων, εκκρίσεων βρόγχων – Άμεσος ανοσοφθορισμός πτυέλων.
• Το μικρόβιο δεν αποτελεί μέλος φυσιολογικής χλωρίδας, του στοματοφάρυγγα.
• Λήψη μέσω βρογχοσκόπησης, εκκρίσεων
• Ούρα : Ανεύρεση αντιγόνου 70% ευαισθησία , 100% ειδικότητα.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Συχνός έλεγχος και αλλαγή των σταθερών φίλτρων των κλιματιστικών μηχανημάτων αλλά και τοποθέτηση προσωρινά (φίλτρα ενεργού άνθρακα) σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Χορήγηση Αντιβιοτικών (Doxycycline) – Κινολόνες.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ θεραπείας 3 εβδομάδες.

Σημείωση : Το μικρόβιο αυτό ΔΕΝ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ το μικρόβιο ΣΤΑ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ – στις ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ (πάνω από τα παράθυρα).

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Η γήρανση του οργανισμού αποτελεί μία συνεχή διαδικασία που είναι αποτέλεσμα δομικών και λειτουργικών αλλαγών, οι οποίες συμβαίνουν βαθμιαία και αθροίζονται με την πάροδο του χρόνου στα διάφορα όργανα και ιστούς του ανθρώπινου σώματος προκαλώντας αλλαγές της λειτουργίας τους (ανατομικές, φυσιολογικές) όπως και εμφάνιση νοσημάτων που σχετίζονται με την γήρανση και οδηγούν στον θάνατο.

Η γήρανση είναι μία συνεχής διαδικασία που αρχίζει νωρίς στη ζωή του ανθρώπου (πιθανόν και πριν τα 20 χρόνια του). Σήμερα στη Δυτική Ευρώπη το ποσοστό των ατόμων άνω των 80 ετών είναι 5,5%. Το έτος 2050 υπολογίζεται στο 10%. Στην Ελλάδα η αύξηση ποσοστού των ηλικιωμένων οφείλεται:

α) Στην Αύξηση προσδόκιμου επιβίωσης.

β) Στην υπογεννητικότητα.

Φυσιολογικά υφίσταται ισορροπία μεταξύ των βλαβών που επέρχονται στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού και τις επανορθώσεις αυτών.

Στις νεαρές ηλικίες σε λειτουργίες αυτές εμφανίζουν πλήρη ισορροπία.

Με την προέκταση της ηλικίας η έλλειψη των «διορθωτικών» αντιδράσεων μειώνεται και προκαλούνται «συσσωρεύσεις» - αθροίσματα «γερασμένων κυττάρων».

Τα κύτταρα αυτά συμβάλλουν στην δημιουργία φλεγμονωδών αντιδράσεων που συντελούν και αυτές στην μη «επανόρθωση» των κυττάρων.

Τα παθολοφυσιολογικά αυτά δεδομένα δημιούργησαν την ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ και ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ηλικία.

Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ηλικία αντιπροσωπεύει το χρονικό όριο (τα χρόνια που ζει ένα άτομο), η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ηλικία εκφράζει την επίδραση του χρόνου στα διάφορα όργανα, ιστούς, συστήματα που ανθρώπινου οργανισμού.

Η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ εξαρτάται άμεσα από την ισορροπία που υφίσταται μεταξύ της βλάβης και της επανόρθωσης «επισκευής» των διαφόρων οργάνων που ανθρώπινου οργανισμού π.χ. υπάρχουν άτομα μεγάλης ηλικίας (90 ετών) που εμφανίζουν υγεία και δραστηριότητα και αντίθετα άτομα 60 ετών που εμφανίζουν πολλά προβλήματα υγείας (νοσήματα).

Οι βιολογικές μεταβολές των γηρατειών είναι μη αναστρέψιμες και ισχύουν για όλους τους ανθρώπους (γυναίκες και άνδρες) και γίνονται εμφανείς στην κινητικότητα σώματος, το καρδιαγγειακό σύστημα, το αναπνευστικό σύστημα, τα γαστρεντερικό σύστημα, αναπαραγωγικό, νευρικό σύστημα, κ.α.

Τον 20^ο αιώνα εξακριβώθηκε τεράστια αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης.

Τα τελευταία 100 χρόνια ο άνθρωπος έχει κερδίσει σχεδόν μία ολόκληρη ζωή με διπλασιασμό του χρόνου επιβίωσής του!!! Για την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης πρέπει όχι μόνον να θεραπεύονται οι αρρώστιες αλλά και να επιβραδύνεται η εξέλιξη της γήρανσης. Θεωρητικά αν θεραπεύσουμε όλες τις μορφές καρκίνου, ο μέσος όρος ζωής θα αυξάνεται 3 χρόνια.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΓΗΡΑΤΟΣ

Η δύση της ζωής κάθε ανθρώπου είναι τα ΓΗΡΑΤΕΙΑ.

Για πολλούς ανθρώπους τα γηρατειά θεωρούνται σαν παράσταση ψυχής μίας ψυχής που εξακολουθεί να θέλει να ζήσει σε έντονους ρυθμούς, να ονειρευτεί, να εκφραστεί ελεύθερα. Αλλά όλα αυτά τα αντιλαμβάνεται στο ελάχιστο στο κουρασμένο το σώμα τους.

Όταν είσαι νέος δεν έχει συνειδητοποιήσει ούτε την ύπαρξη των γηρατειών είτε την ύπαρξη του θανάτου.

Οι άνθρωποι που αισθάνονται ότι η όλη προηγούμενη ζωή τους άξιζε (κυρίως με τον τρόπο που την έζησαν) νοιώθουν απόλυτα και συνειδητά ήσυχοι και «γεμάτοι» με την προηγούμενή τους ζωή, με τα πλεονεκτήματα που τους έχει προσφέρει η ζωή αυτή.

Αντιμετωπίζουν με πλήρη ωριμότητα το στάδιο αυτό της ζωής τους. Το στάδιο των γηρατειών που ήλθε φυσιολογικά προσφέροντας ζωή και ωριμότητα.

Τα άτομα αυτά αντιλαμβάνονται την αξία του ελεύθερου χρόνου που διαθέτουν πλέον και την δυνατότητα να ασχοληθούν με καινούργια πράγματα με καινούργιες δραστηριότητες που δεν ήταν δυνατόν να γίνουν πριν μερικά χρόνια.

Συνήθως παρ’ όλο το σώμα δεν βοηθάει και η κούραση επέρχεται πολύ γρήγορα, κινούνται και ασχολούνται με τα πράγματα που επιλέγουν όπως τα μικρά παιδιά!!!

Στην αντίθετη πλευρά άτομα που φτάνουν σε μεγάλη ηλικία και δεν έχουν επιτύχει την ψυχική ισορροπία τους και όλα τα προηγούμενα χρόνια ή πορεία και εξέλιξη της ζωής τους, στηρίζονταν στον εγωϊσμό και ματαιοδοξία, στην σιγουριά που παρείχαν τα νειάτα και η δύναμή τους, είναι αδύνατον να κατανοήσουν κάθε πλεονέκτημα που τους παρέχει η μεγάλη ηλικία τους.

Αυτό είναι φανερό στις πράξεις τους, στην εμφάνισή τους, μία εικόνα που προκαλεί οίκτο.

Η γκρίνια, οι απαιτήσεις που προβάλλουν, οι τάσεις ΠΑΛΙΜΠΑΙΔΙΣΜΟΥ, η τάση να ζητούν επιτακτικά την προσοχή των άλλων (ανασφάλεια – παραγκωνισμός!!!) συνθέτουν την θλιβερή εικόνα των αληθινών ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ!!!

Οι νεότεροι άνθρωποι βέβαια οφείλουν να μη ξεχνάνε ότι ηλικιωμένα άτομα έχουν θυσιάσει μεγάλο μέρος της ζωής τους για την ανατροφή και εξέλιξή τους και δεν είναι ανταμοιβή για τα γηρατειά ο εγκλεισμός σε οίκο ευγηρία, η εγκατάλειψη και κοινωνική απομόνωση.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΗΡΑΤΟΣ

Κατά ΠΥΘΑΓΟΡΑ η ζωή χωρίζεται σε 4 περιόδους, κάθε μία από αυτές έχει διάρκεια 20 χρόνια.

Οι περίοδοι αυτές του γήρατος αντιστοιχούν στις 4 εποχές.

1. Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ – ΑΝΟΙΞΗ 0-20 ετών.
2. ΕΦΗΒΕΙΑ – ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 20-40 ετών.
3. ΝΕΟΤΗΤΑ – ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 40-60 ετών.
4. ΓΗΡΑΤΕΙΑ – ΧΕΙΜΩΝΑΣ 60-80 ετών.

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ στα 35 χρόνια – την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ στα 40 χρόνια.

Η θεωρία του γήρατος που αναφέρεται από πολλούς επιστήμονες στη ΦΘΟΡΑ των κυττάρων μας, αμφισβητείται από μερίδα επιστημόνων που αναφέρουν τα εξής :

Κάποιες χελώνες γεννούν αυγά ακόμα και στην ηλικία των 100 ετών, οι φάλαινες πάνε σε ηλικία 200 ετών, ενώ τα μύδια ζούν έως και 400 χρόνια!!!

Dr.ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Θεωρείται ότι η παραλλαγή Ο του COV-19 είναι πιο μεταδοτική.

Οι πρώτες απαντήσεις από τη Νότια Αφρική είναι θετικές όπως και από την Ελλάδα.

Άλλα τα στατιστικά αυτά στοιχεία είναι σωστά και εφαρμόσιμα στα άλλα κράτη και αυτό διότι η Ν. Αφρική έχει νεότερο πληθυσμό συγκριτικά με τις ηλικίες από τις Ευρωπαϊκές χώρες και οι πιθανότητες να νοσήσει βαρειά αυτός ο πληθυσμός είναι μικρότερες.

Χαρακτηριστικό από πλευράς δομής η παραλλαγή Ο είναι ιδιαίτερα ενοχλητική διότι περιέχει μοναδικό συνδυασμό μεταλλάξεων.

Έτσι, η Ο εμφανίζει 50 μεταλλάξεις στο συνολικό γονιδίωμα της από αυτές οι 32 εδράζονται στην πρωτεΐνη κορυφής (S-protein – Spike Protein) στην πρωτεΐνη-ακίδα που ευθύνεται για την πρωτεΐνη του COV-19 στο υγιές κύτταρο μέσω των υποδοχέων του υγιούς κυττάρου ACE-2.

Η παραγωγή Δέλτα (Δ) φέρει λιγότερες από 10 μεταλλάξεις στην πρωτεΐνη-ακίδα και λιγότερες από 20 συνολικά στο γονιδίωμα της.

Επίσης, άλλο χαρακτηριστικό της μετάλλαξης Ο είναι ότι από τις συνολικές 32 μεταλλάξεις της πρωτεΐνης-ακίδας, πάνω από 10 αφορούν την περιοχή εκείνη της ακίδας η οποία ενώνεται με τον υποδοχέα ACE-2 του υγιούς κυττάρου.

Χαρακτηριστικό ότι η παράλληλη Δ διαθέτει 2 παρόμοιες μεταλλάξεις.

Επίσης, φαίνεται ότι η πρωτεΐνη-ακίδα της μετάλλαξης Ο εμφανίζει διαφορετική τρισδιάστατη δομή συγκριτικά με εκείνη της Δ (εύρημα που πιθανόν συμμετέχει στην μεταδοτικότητα της Ο) και φαίνεται ότι προσδένεται η Ο με μεγαλύτερη ένταση στην ACE-2 (υποδοχέα κυττάρων).

Επίσης, είναι πιθανών το παραπάνω εύρημα να συντελεί σημαντική στην ανοσοδιαφυγή που εμφανίζει η παράλληλη Ο.

Η παραλλαγή Δ και Ο μοιράζονται κοινές μεταλλάξεις μία κοινή μετάλλαξη συνδέονται με την μεγαλύτερη μεταδοτικότητα στην Ο ενώ η άλλη μετάλλαξη εξασφαλίζει στην Ο ανοσοδιαφυγή.

Επίσης, έχει αναφερθεί ετερογένεια των υποπαραλλαγών τη Ο σε σχέση πάντα με τις υποπαραλλαγές της Δ.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται το στέλεχος Stealth Omicron της Αυστραλίας.

Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι ότι υπάρχει ένας ιός που πολλαπλασιάζεται χωρίς ουσιαστικό έλεγχο που δημιουργεί πολλές μεταλλάξεις με αποτέλεσμα αυξημένη μεταδοτικότητα, ανθεκτικότητα, ανοσολογική διαφυγή, μεγαλύτερο αριθμό επαναμολύνσεων αλλά και εξάρσεις μολυσματικές στα ήδη εμβολιασμένα άτομα.

Αυτό βέβαια δεν καταργεί την προσπάθεια δημιουργίας του τείχους ανοσίας (εμβολιασμός 70% του πληθυσμού) που εξασφαλίζει την δημιουργία αντισωμάτων κατά τον COV-19 αλλά και την δημιουργία κυττάρων «μνήμης» [Τ-κυττάρων : λεμφοκύτταρα μνήμης] τα οποία δημιουργούνται με τον εμβολιασμό και παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά τον εμβολιασμό.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗΣ Ο

1. Η παραλλαγή Ο δημιουργήθηκε στον οργανισμό ανοσοκατασταλμένου ατόμου (HIV: Νεοπλασίες).

Υπολογίζεται με την θεωρία αυτή η εμφάνιση της Ο έγινε στην Αφρική, μία ήπειρο που χαρακτηρίζεται από πληθυσμό ακάλυπτο από εμβόλια με προϋπάρχουσες λοιμώξεις (HIV) και με την όλη διαδικασία και τελείται σε ένα άτομο όταν η Ο νόσηση μπορεί να διαρκέσει έως και 300 ημέρες!!!

2. Μία άλλη υπόθεση για την δημιουργία της παραλλαγής Ο αναφέρεται στην πιθανότητα «Αντίστροφης Ζωονόσου» δηλαδή ο άνθρωπος μόλυνε με COV-19 κάποιο ζώο στο οποίο εξελίχθηκε Ο ιός, δημιουργώντας πολλές μεταλλάξεις. Στη συνέχεια το ζώο μόλυνε τον άνθρωπο μεταδίδοντας τον παραλλαγμένο ιό.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ – ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

• Η παραλλαγή Ο έχει εμφανιστεί σε 77 χώρες (23 Ευρωπαϊκές και Ελλάδα).
• Στην Αγγλία καταγράφεται ο μεγαλύτερος αριθμός κρουσμάτων Ο.
• Το μεγαλύτερο σε έκταση γεγονός υπερ-μετάδοσης εμφανίστηκε στο Όσλο της Νορβηγίας και αφορούσαν εμβολιασμένα άτομα.
• Οι μεταλλάξεις Ο επηρεάζουν την αξιοπιστία των διαγνωστικών δοκιμασιών ειδικά εκείνων που βασίζονται στην ανίχνευση αντισωμάτων.
• Ο επηρεασμός της εξέτασης P.C.R. = Polymerase Chain Reaction, το μοριακό κοινώς λεγόμενο test γίνεται με ένα τρόπο στην προσβολή της Ο ο οποίος διευκολύνει τον εντοπισμό της παραλλαγής Ο δηλαδή λείπει το ΓΟΝΙΔΙΟ S.
• Σήμερα πιστεύεται ότι η παραλλαγή Ο εμφανίζει όλα τα στάδια νόσησης (από απλή χωρίς συμπτώματα προσβολή μέχρι την ανάγκη εισαγωγής στο νοσοκομείο αλλά και μπορεί το θάνατο).
• Η τεχνολογία των νέων εμβολίων έχει σαν στόχο την δημιουργία αντισωμάτων κατά της S-protein του COV-19. Αυτό επιτυγχάνεται, α) με την χρήση μέρους της S-protein ή ολόκληρης της S-protein σαν μέρος του εμβολίου, β) με κατευθυνόμενες οδηγίες στον οργανισμό να παρασκευάσει αντισώματα κατά της S-protein.
• Υπάρχουν σήμερα 53 κρούσματα με παραλλαγή Ο₂ στην Αγγλία και 20 στο Ισραήλ. Αποτελεί καινούργια παραλλαγή της Ο και θεωρείται ότι είναι ακόμη πιο επιθετική (περιέχει περισσότερες μεταλλάξεις) αλλά λιγότερο θανατηφόρες.

Άτομο που πάσχει από Ο₂ μπορεί να μολύνει 15-17 φορές από την Δ. Θεωρείται πάντως ότι Ο₁ είναι λιγότερο σοβαρή από την Δ.

• Η παραλλαγή Ο ανιχνεύεται για Πρώτη φορά στις 14 Νοεμβρίου 2021 στη Μποτσουάνα (μικρή χώρα που συνορεύει με Νότια Αφρική. Το επιστημονικό όνομα της Ο είναι Β.1.1529.
• Η παραλλαγή Ο μεταδίδεται πιο εύκολα αλλά μολύνει σχετικά πιο ήπια τις ανώτερες αναπνευστικές οδούς και όχι τους πνεύμονες!!!

Η εξήγηση για αυτό οφείλεται στην μη δυνατότητα σύνδεσης της Ο με τις ειδικές πρωτεΐνες-υποδοχείς «TMPRSS2» οι οποίες υπάρχουν στην επιφάνεια των κυττάρων του πνευμονικού παρεγχύματος και στα κύτταρα της ανώτερης αναπνευστικής οδού (φάρυγγας – ρινική κοιλότητα).

• Υποδοχέας TMPRSS2 : Γονίδιο το οποίο κωδικοποιεί μία πρωτεΐνη η οποία ανήκει στην οικογένεια πρωτεάσης σερίνης. Η πρωτεΐνη αυτή περιέχει μία διαμεμβρανική περιοχή πλούσια σε κυστείνη. Το γονίδιο αυτό επηρεάζεται από τα ανδρογόνα. Η λειτουργία της πρωτεΐνης αυτής είναι η ευόδωση εισόδου σε κύτταρα ιών όπως γρίππης, SARs-COV₃, SARS-COV₂ (πιθανή θεραπευτική χρήση!!!!).

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Βιβλιογραφία

• NCB1 – TMPRSS2 (2022)
• News Med, (2021)
• Wikipedia