Τα αντισώματα κατά των γαγγλιοσιδίων αναζητούνται στην διερεύνηση ορισμένων νευρολογικών παθήσεων (ειδικά κινητικών νευροπαθειών).

Οι επίκτητες περιφερικές νευροπάθειες προκαλούνται από λοιμώξεις – κακοήθειες (παρανεοπλαστική συνδρομή), αυτοάνοσα νοσήματα.

• ΓΑΓΓΛΙΟΣΙΔΙΑ

Γλυκοσφιγγοπίδια τα οποία βρίσκονται στην λιπιδική διπλοστοιβάδα των μεμβρανών των κυττάρων.

Αποτελούνται από υδρόφοβο τμήμα μεμβράνης (κεραμίδιο) και ένα ή περισσότερα σάκχαρα και σιαλικά οξέα.

Έχουν περιγραφεί 20 γαγγλιοσίδια.

Ορίζονται από το G (Ganglioside) 2^ο γράμμα δείχνει τον αριθμό των σιαλικών οξέων που περιέχονται στο μόριο (Mono-Di-T₂₀) ενώ το μικρό γράμμα αντιπροσωπεύει την θέση του μορίου στη χρωματογραφία.

Η ενεργός συμμετοχή των γαγγλιοσιδίων στον παθολοφυσιολογικό μηχανισμό ορισμένων νόσων αμφισβητείται. Παρά όλα αυτά στις περιφερικές νευροπάθειες, η παρουσία τους παρέχει σημαντική βοήθεια στην διαφοροδιάγνωση.

Σύνδρομο Guillain Barre : Μετά λοίμωξη από Campylobacter jejunic Abs IgG έναντι GM1 ή CD1 95%-οξεία φάση.

Στην συνέχεια εξαφανίζονται σε 6 μήνες. Κλασσικό G.B. σύνδρομο > GM1 Abs (20%-30%).

Σύνδρομο Miller-Fischer : (οφθαλμοπληγία που σχετίζεται από πολυριζική νευρίτιδα.

↑ Abs κατά CQ1B (90%).

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

Ref.: - Βιοϊατρική

• Merck Man 19^th ed.
• Βικιπαιδεια