Skip to main content

Γεννητικά Όργανα

ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΣ

 

Ο πριαπισμός ορίζεται σαν παθολογική κατάσταση κατά την οποία   η στύση του γεννητικού μορίου διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να προϋπάρχει σεξουαλικός ερεθισμός ο πριαπισμός ξεχωρίζει σε δύο κατηγορίες πρώτον τον υψηλής ροής πριαπισμό ,δεύτερον ο χαμηλής ροής αίματος πριαπισμός που θεωρείται και ο πιο επικίνδυνος με εμφάνιση επιπλοκών. Η συχνότητα είναι 1,5 στα 100 άτομα.

Ο χαμηλής ροής πριαπισμός- ισχαιμικός προκαλείται από παγίδευση του αίματος στο πέος και οφείλεται σε σύσπαση των λείων μυϊκών ινών μέσα στο στυτικό ιστό του πέους.

Ο τύπος αυτός του πριαπισμού είναι ο πιο κοινός τύπος και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης για να προλάβουμε τις επιπλοκές από την ισχαιμία και τη μη παροχή επαρκούς ποσότητας οξυγόνου στον ιστό του πέους.

Συμπτώματα

Στύση διαρκείας άνω των τεσσάρων ωρών που δεν σχετίζεται με σεξουαλική διέγερση σεξουαλικό ενδιαφέρον.

Ακαμψία του πέους με βάλανο του πέους να εμφανίζεται μαλακή.

Πόνος προοδευτικά επιδεινούμενος

ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΣ ΥΨΗΛΗΣ ΡΟΗΣ (ΜΗ ΙΣΧΑΙΜΙΚΟΣ)

Πιο σπάνιος λιγότερο επώδυνος προκαλείται από τραυματισμούς πέους, οσχέου, περινέου.

Συμπτώματα

Στύση του πέους άνω των τεσσάρων ωρών.

ΣΤΥΣΗ : φυσιολογικό φαινόμενο κατά το οποίο το πέος ανορθώνεται, σκληραίνει, παχύνεται.

Η στύση είναι αποτέλεσμα σύνθετης λειτουργίας και αλληλεπίδρασης ΝΕΥΡΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΜΥΩΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΏΝ ΚΑΙ ΕΝΔΟΚΡΙΝΙΚΏΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ.

Δεν έχει σχέση με σεξουαλικό ενδιαφέρον διέγερση και συνήθως ο άξονας του πέους δεν εμφανίζει πλήρη ακαμψία και μπορεί εμφανίζεται χωρίς τη συνοδεία άλγους.

Πριαπισμός Διαλείπων

Υπάγεται Στον πριαπισμό χαμηλής ροής- ισχαιμικής ροής.

Χαρακτηρίζεται από επεισόδια επαναλαμβανόμενων παρατεταμένων επώδυνων στύσεων.

Πριαπισμός Κλειτορίδας

Δεν είναι τόσο συχνός όσο ο ανδρικός πριαπισμός και συνήθως προκαλείται από φάρμακα όπως αντικαταθλιπτικά φάρμακα π.χ. Βρωμοκρυπτίνη, Ολανζαπίνη, όπως και νεοπλασίες της γυναικείας πυέλου, αίματος νοσήματα. Συνυπάρχει οπισθοπεριτοναϊκή ίνωση.

Πριαπισμός νεογνών

Συγγενής Νεογνικός Πριαπισμός, οδυνηρός τοκετός

Καθετηριασμός ομφαλικής φλέβας

Πολυερυθραιμια

Σύφιλη συγγενής

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Πρίαπος στη μυθολογία υπήρξε προστάτης της γονιμότητας ήταν γιος της Αφροδίτης μεγάλωσε στο όρος Όλυμπος μεταξύ των νυμφών και των σατύρων. Στην πορεία της ζωής του εμφάνισε τεράστιο γεννητικό μόριο (απεικονίζεται στις τοιχογραφίες της Πομπηίας σε συνεχή στύση).

ΑΙΤΙΑ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΥ

Φάρμακα που προκαλούν πριαπισμό

 

Αντιπηκτικά ( ηπαρίνη βαρφαρίνη)

Αντικαταθλιπτικά ( κλοζαπίνη διαζεπάμη, υπνωτικά φάρμακα)

Αντιυπερτασικά φάρμακα (διυδραλαζίνη, λαβεταλόλη νιφεδιπίνη πραζοσίνη)

Αποκλειστές Α υποδοχέων ( ταμσουλοσίνη-χορήγηση για καλοήθη υπερτροφία προστάτη)

Αποκλειστές Α1 ΑΔΡΕΝΕΡΓΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΧΕΩΝ (αναστέλλουν την αγγειοσύσπαση που προκαλεί η νοραδρεναλίνη)

ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ [TERAZOSIN]

Μεταβολικά Νοσήματα

 

αμυλοειδωση

σύνδρομο felty[s

ουρική νόσος

σακχαρώδης διαβήτης

νεφρωσικο σύνδρομο

νεφρική ανεπάρκεια

υπερλιπιδαιμία

παρεντερική διατροφή

ΝΕΟΠΛΑΣΙΕΣ

όγκοι μεταστατικοί πρωτοπαθείς

ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΓΕΝΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

προστατιτιδα

ουρηθρίτιδα

κυστίτιδα

ουρολοιμώξεις

Αιματολογικά νοσήματα

Δρεπανοκυτταρική αναιμία

Λευχαιμία

Πολλαπλούν μυέλωμα

Παροξυσμική νυκτερινή αιμοσφαιρινουρία

Θρομβοκυτταραιμία

Πορφύρα

Henoch Schonlein

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

ΤΟ ΔΕΊΓΜΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟ

Ο πριαπισμός σε ποσοστό 45% εμφανιζεται στη δρεπανοκυτταρική αναιμία.

Επίσης η ελονοσια συνοδευεται απο πριαπισμό.

Ο πριαπισμός αποτελει ανεπιθυμητη ενεργεια της χρησης των φαρμακων VIAGRA CIALIS LEVITRA

H χρήση αλκοόλης, μαριχουανας κοκαινης προκαλει ΠΡΙΑΠΙΣΜΟ

ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ ΜΕ ΜΟΝΟΞΕΙΔΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ

ΑΙΤΙΑ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΥ

Δεν έχουν πλήρως διευκρινιστεί και θεωρείται πιθανόν για την εμφανιση του συμμετεχουν αγγειακοι νευρολογικοι παραγοντες. Τα σηραγγωδη του πεους οταν εμφανισουν θρομβωση (σπάνια) περιεχουν πηκτο μαυρου χρωματοσ φλεβικο αιμα,ενω τα σηρραγγωδη σπογγωδη σωματα του πεους και οι αδενες δεν συμμετεχουν.

ΚΛΙΝΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΥ

Οι κλινοπαθολογικές ενδείξεις του πριαπισμού υποστηρίζουν την βασική διαίρεση του σε χαμηλού-ισχαιμικού τύπου και υψηλής παροχής μη ισχαιμικού τύπου πριαπισμού.

Οι αιμοδυναμικές διαταραχές παίζουν βασικό ρόλο στην εμφάνιση του πριαπισμού όπως απόφραξη φλεβών άνευ ελέγχου αρτηριακή υπεραιμία.

Δεν έχει αποδειχθεί απόλυτα ο ρόλος των ουρολοιμώξεων η διάταση της ουροδόχου κύστης σύνδρομο απνοικού ύπνου όπως και η παρουσία σατυρίασης. (υπερβολικός βαθμός σεξουαλικής επιθυμίας και δραστηριότητος).

Οι μεταβολές του νευρικού συστήματος αντιθέτως οι οποίες ρυθμίζουν την λείτουργία της στύσης και την ομοιόσταση της αιματικής αγγειακής ροής παίζουν θεμελιώδη ρόλο στην αιτιοπαθογένεια του πριαπισμού.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟ ΥΨΗΛΗΣ ΡΟΗΣ

Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΟΥΡΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΨΥΧΟΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΩΝ

ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ

Κλινική διάγνωση μετα απο προσεκτικη ληψη ιστορικου του ατομου φυσικη εξεταση

εργαστηριακες εξετασεις για πιθανα αιτια πριαπισμου (ληψη φαρμακων για μειωμενη

στυση[ η σεξουαλική δυσλειτουργία μπορεί να αποτελεί πρόωρο σημείο καρδιοπάθειας και μάλιστα σε περίοδο 3 ετών] αιματολογικα νοσηματα μεταβολικα νοσηματα τραυματισμους)

η χρονικη διαρκεια του πριαπισμου εχει σημασια για την αμεση θεραπευτικη αντιμετωπιση

ωστε να αποφευχθει η ινωση των ιστων του πεους σπανια η νεκρωση αυτου.

Ο πριαπισμος χαμηλης ροης προκαλει πονους σε αντιθεση με τον υψηλης ροης.

ΣΗΜΕΙΟ ΠΙΕΣΗΣ

περινεϊκή πίεση με τον αντίχειρα προκαλεί βελτίωση των συμπτωμάτων εφαρμόζεται στα παιδιά.

ΒΑΣΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΕΡΙΩΝ ΑΙΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ

ΧΑΜΗΛΗΣ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗΣ ΡΟΗΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΥ

ΧΑΜΗΛΗΣ ΡΟΗΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΣ.PO2 mmhg,30 pco2.60 ph]7;25

ΥΨΗΛΗΣ ΡΟΗΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΣ PO2 30 PCO2 MMHG 60 PH 7[25

ΧΑΜΗΛΗΣ ΡΟΗΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η παρακέντηση με οχι ηπαρινισμένη σύριγγα στη βάση της σηραγγώδους μοιρας

με στόχο την αποσυμφόρηση εμφανίζει επιτυχια 30% και μπορει να συνδυαστει με πλυσεις φυσιολογικου ορου συγχρονως προς απομακρυνση πηγματων αιματος.

Επίσης τοπικες ενσταλαξεις φαινυλεφρινης 100-200 mg ml με χρονικο διαστημα 5 λεπτων

εχουν αποτελεσματικότητα 100% οταν εφαρμοστουν εγκαιρα εντος 12 ωρων.

Αν η παρακεντηση συνδυάζεται με εγχυση συμπαθητικομιμητικής ουσίας αυξανεται

το θεραπευτικο ποσοστο κατα 77%.

Στις περιπτωσεις πριαπισμου που επαναλαμβανεται γινεται εγχυση α αγωνιστων

ενω εχει δοκιμαστει η μεταραμινολη οπως και η αδρεναλίνη και λεβαρτερενολη.

ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟ ΥΨΗΛΗΣ ΡΟΗΣ

Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΟΥΡΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΨΥΧΟΔΡΑΣΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΩΝ

ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΨΗΛΗΣ ΡΟΗΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟΥ

Ο πριαπισμος αυτος αντιμετωπιζεται συντηρητικα γιατι δεν εμφανιζει επιπλοκες

οπως ο χαμηλης ροης. Διατηρείται ακομα και η στυση μετα την εμφανιση του πριαπισμου αυτου.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Εκτέλεση DoPPLER-U/S

Εκλεκτική αγγειογραφία για εντοπισμό του αγγείου. Εμβολισμός εκτελείται σε μικρά αγγεία.

Αναφέρεται η χρηση υδροξυουριας στον πριαπισμο της δρεπανοκυτταρικης αναιμιας

η χορηγηση επισης GABAPENTIN - TERBUTALINE -BLEU DE METHYLENE

Χορήγηση BACLOFEN. Χορηγείται και στον νυχτερινό ιδιοπαθη πριαπισμο.

Η εκτέλεση doppler και duplex υπερηχογραφήματος του πέους στις σηραγγώδεις αρτηρίες όπως και η αρτηριογραφία εφαρμόζεται σε μεγάλης χρονικής διάρκειας πριαπισμό ανθεκτικό στην συνηθισμένη θεραπεία.

ΒΑΣΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΕΡΙΩΝ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΧΑΜΗΛΗΣ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗΣ ΡΟΗΣ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΑΔΕΝΑ ΕΙΔΙΚΑ ΠΡΟΣΤΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΓΟΝΑ

Ο καρκίνος του προστάτη εμφανίζει 0,01% συχνότητα παγκόσμια και αποτελεί τον πιο συχνό τύπο νεοπλασίας στους άνδρες με τάση αύξησης (όπως συμβαίνει στην Κίνα).

Επομένως καθίσταται επιτακτική η ανάγκη να βρεθεί ένας δείκτης «πρόωρης» «έγκαιρης» διάγνωσης του καρκίνου του προστάτη και με την έγκαιρη αυτή διάγνωση να μειωθεί η θνητότητα και να εφαρμοστεί η κατάλληλη θεραπεία.

Μέχρι τώρα η δακτυλική (δια του ορθού) εξέταση του προστάτη και το PSA (Ειδικό προστατικό αντιγόνο) του ορού – ελεύθερο – δεσμευμένο – αποτελούσε τα απαραίτητα διαγνωστικά στοιχεία με τελική διάγνωση την δια βελόνης βιοψία και βέβαια ιστολογική επιβεβαίωση και μετά αφαίρεση του προστάτη αδένα.

Το PSA (ολική τιμή) που εμφανίζεται στα τέλη του 1980 αποτέλεσε σταθμό στην πορεία διάγνωσης του καρκίνου του προστάτη. Γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι το PSA έδειχνε αυξημένο και σε καλοήθεις καταστάσεις (φλεγμονή : προστατίτιδα – μετά από μάλαξη προστάτου σε (ποδηλάτες) όπως και στην καλοήθη υπερτροφία του προστάτου ενώ αναφέρθηκαν και «φυσιολογικές» διακυμάνσεις.

Υπάρχει ειδική Πρωτεΐνη Πυρήνα Κυττάρου (κύριο συστατικό δομής πυρήνα του κυττάρου) που είναι μη διαλυτό, δομικό στοιχείο στο δίκτυο του πυρήνα και εκφράζει τη διάταξη του DNA του κυττάρου.

Έχει βρεθεί ότι η πρωτεΐνη αυτή διαφοροποιείται στον καρκίνο του προστάτη.

Η ΕΡCA αποτελεί την πυρηνική δομική πρωτεΐνη του Ca προστάτου και ορίζεται από :

  • · Αντιγόνο-2 για πρόωρο καρκίνο προστάτη
  • · Early Prostate Cancer Antigen-2 (EPCA-2) EPCA (Πρόωρο Αντιγόνο Ca προστάτου).

To (PSA) 1 το γνωστό PSA έχει γνωστά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σαν το γνωστό PSA σαν δείκτης νεοπλασίας του προστάτη.

Πλεονεκτήματα : Προσδιορισμός εμφάνισης στο πρόωρο Ca προστάτου όπως και στην μεταγχειρητική παρακολούθηση για Ca προστάτου.

Μειονεκτήματα : Παραγωγή από κύτταρα νεοπλασματικά αλλά και τα φυσιολογικά κύτταρα του προστατικού ιστού.

Επί κυρίως μειονέκτημα του PSA-1 επίσης ήταν η αύξηση του σε καταστάσεις προστατίτιδας (φλεγμονής προστάτη) όπως και καλοήθους υπερτροφίας του προστάτου.

Η χαμηλή αυτή ειδικότητα της εξέτασης οδήγησε πάρα πολύ συχνά σε χωρίς λόγο «ύποπτες» για Ca βιοψίες προστάτου.

Έτσι, η ανάγκη ανεύρεσης ενός πλέον ειδικού για τον Καρκίνο του Προστάτου, καρκινικού δείκτη οδήγησε στην ανεύρεση του EPCA-2 (Early Prostate Cancer Antigen-2) αντιγόνο για τον «πρόωρο» καρκίνο του προστάτη.

Το EPCA-2 (early prostate antigen-2) είναι πρωτεΐνη η οποία εμφανίζει μεγαλύτερη ειδικότητα στην ανίχνευση του καρκίνου του προστάτου.

Θεωρείται πλέον «ασφαλής» και «ειδική» στον προσδιορισμό και την ανίχνευση Ca προστάτου. Η πρωτεΐνη αυτή ονομάστηκε EΡCA-2, ενώ το PSA ονομάζεται πλέον EPCA-1. Το αντιγόνο περιεγράφηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2007 από τους Leman, Getrenberg et al.

Ο βιολογικός δείκτης αυτός έχει την δυνατότητα με περισσότερη ευαισθησία να διαγνώσει το Ca προστάτη και να διαφοροποιήσει μεταξύ «τοπικής» εντόπισης της νόσου και της εκτός της κάψης μορφής αυτού.

Η εργαστηριακή αυτή εξέταση και η ανεύρεση υψηλών τιμών αυτής στο αίμα (και ειδικότερα στο σπέρμα) κατευθύνει τη διάγνωση στον Ca προστάτου.

Το EPCA-2 λοιπόν είναι πρωτεΐνη με μεγάλη «ειδικότητα». Έρευνες έχουν αποδείξει την ανεύρεσή τους σε ποσοστό 59% σε ομάδες που έχουν αρνητική βιοψία προστάτου και σε ποσοστό 41% αρνητικού PSA (μετέπειτα αποδεδειγμένο Ca προστάτου).

Επίσης, ανεύρεση υψηλών τιμών του EPCA-2 συμβαδίζουν με την δυσμενή πρόγνωση πορείας της νόσου.

Το EPCA-2 υπολογίζεται στο αίμα, πλάσμα, εκχυλίσματα ιστών με την μέθοδο ELISA με ευαισθησία 6.25ng/mL και διακύμανση 12.5ng/mL – 400ng/mL.

Η εργαστηριακή αυτή εξέταση πρέπει να μελετηθεί με πολλή προσοχή και σε μεγάλη στατιστική κλίμακα, ώστε να γίνει ίσως δυνατή ή εφαρμογή της σε μεγάλη κλίμακα και αριθμό πληθυσμιακού υλικού.

Ειδικά στα άτομα με οικογενές ιστορικό Ca προστάτου ή με «φοβική τάση» για τυχόν Ca προστάτου.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ (Κ.Π.)

Ο Κ.Π. αποτελεί ποσοστό 0,4% του συνόλου των κακοηθειών στον ανδρικό πληθυσμό. Η συχνότητα του είναι 0,1 – 0,9 των νέων περιπτώσεων ανά 100.000 άνδρες ετησίως. Στον Δυτικό Κόσμο αποτελώντας σπάνιο νεόπλασμα.

Πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν ακόμη περισσότερη μείωση του ποσοστού αυτού στο Δυτικό ημισφαίριο.

Αντίθετα στην Αφρική – Ασία – Νότια Αμερική αποτελεί ποσοστό που ανέρχεται στο 20% των συνολικών νεοπλασιών.

Αυτό αποδίδεται στις πρωτόγονες συνθήκες καθαριότητας, διαβίωσης που υπάρχει στα Κράτη αυτά.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ερωτήματα Αναγνωστών

Παρακαλούμε συμπληρώστε στη φόρμα το ερώτημα σας και θα προσπαθήσουμε να σας απαντήσουμε το συντομότερο δυνατόν.

There is no Default Captcha selected in your Global Configuration (or it is not properly setup). Captcha cannot be displayed.