ΧΟΛΕΡΥΘΡΙΝΗ

Προέρχεται από τον μεταβολισμό της αιμοσφαιρίνης η οποία περιέχεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια του αίματος.

Η χολερυθρίνη παράγεται από τα κύτταρα του Δικτύου Ενδοθηλιακού Συστήματος (Δ.Ε.Σ.)

Pruritus : λατινικά κνησμός.

Αίσθημα νυγμού ή ελαφρύ καυστικό δερματικό αίσθημα το οποίο αναγκάζει το άτομο, να τρίψει, να ξύσει το δέρμα του.

Αποτελεί σύμπτωμα πολλών νόσων, όπως π.χ. αλλεργικής αντίδρασης ίκτερου (αύξησης της χολερυθρίνης) και σπάνια αποδίδεται σε ψυχολογικούς Παράγοντες. Σαν ΧΡΟΝΙΟΣ ΚΝΗΣΜΟΣ ορίζεται η κνησμός με διάρκεια άνω των 6 εβδομάδων.

Η ονομασία του μικροβίου οφείλεται στον Ελβετό γιατρό ειδικό βακτηριολόγο Alexander Emil JeanYersin που εργάστηκε κυρίως στο Παρίσι (1863-1943).

Είναι είδος αρνητικών Gram κοκκοβακίλλων της οικογένειας των εντεροβακτηριοειδών.

Είναι ένζυμο που φυσιολογικά περιέχεται σε πολλούς ιστούς του σώματος. Ιδιαίτερα πλούσια όργανα σε αλκαλική φωσφατάση, είναι :

1. Οστά (οστεοποιός μοίρα χόνδρων).

2. Ήπαρ.

3. Βλεννογόνος του εντέρου.

4. Νεφροί.

Σαν ΥΚ ορίζεται η αύξηση του Κ στον ορό > 5,0 meq/L και προέρχεται είτε από αύξηση των αποθηκών Κ ή από μετακίνηση του Κ εκτός των κυττάρων (το Κ είναι ενδοκυτταρικό ίον).

Συνηθισμένα αίτια ΥΚ είναι : 1) η νεφρική ανεπάρκεια. Αύξηση του Κ στον ορό, εμφανίζεται στην Νεφρική Ανεπάρκεια όταν η GFR (Glomenular Filtration Rate : Δραστική πίεση διήθησης νεφρών) ελαττωθεί στο 10 -15 ml/min, 2) μεταβολική οξέωση, 3) αρρύθμιστος σακχαρώδης διαβήτης.

Η υπόθεση ότι η παχυσαρκία οφείλεται σε ιό άρχισε το έτος 1980 από τις παρατηρήσεις ενός γιατρού από την Ινδία, του Νίχιλ Ντούραντόρ, ο οποίος παρατήρησε ότι ο αδενοϊός Ad-36 (που προκαλεί στον άνθρωπο συμπτώματα «γρίππης») προκαλεί αύξηση βάρους όταν δοθεί στα κοτόπουλα.

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει οι χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας (Π.Χ.Σ.) πρέπει να γίνονται όταν έχουν αποτύχει επί 3 χρόνια τουλάχιστον οι προσπάθειες εφαρμογής της κατάλληλης δίαιτας για απώλεια βάρους.

Για να μην αποτύχει η προσπάθεια ή οι προσπάθειες αυτές πρέπει να τηρούνται ορισμένες προϋποθέσεις ώστε να μη δημιουργηθούν αισθήματα «απογοήτευσης», «παραίτησης», «κατάθλιψης» στο παχύσαρκο άτομο.

Ποσοστό μέχρι και 90% ΣΔ/Α. Οι διαβητικοί άνδρες έχουν τριπλάσια πιθανότητα εμφάνισης στυτικής δυσλειτουργίας από τους φυσιολογικούς.