Υπάρχει, διάχυτη η εντύπωση ότι τα νέα εμβόλια δεν αποτελούν πραγματικά παραδοσιακά εμβόλια και ότι η δράση τους προκαλεί αλλαγή των γονιδίων μας ή εισαγωγή και μεταβολή στο DNA των κυττάρων του οργανισμού μας.

Ελάχιστο μέρος αλήθειας υπάρχει στη θεωρία αυτή.

Έχει εξακριβωθεί ότι ο τρόπος δράσης της mRNA* εμβολίων δεν προκαλεί καμμία ενέργεια ή αλλαγή των γονιδίων μας.

*mRNA, αποτελεί διάμεσο μεταβολικό στάδιο μεταξύ της «μετάφρασης» της πρωτεΐνης που κωδικοποιεί το DNA των κυττάρων και της παραγωγής αντίστοιχων πρωτεϊνών από τα ριβοσώματα του κυττοπλάσματος 2 τύποι RNA έχουν μελετηθεί και χρησιμοποιηθεί στα εμβόλια. Εμβόλιο που περιέχουν :

1. Το μη αναδιπλούμενο mRNA και εκ του ιού προερχόμενο αυτοδιανακλαδιζόμενο.
2. Τα συμβατικά mRNA εμβόλια που κωδικοποιούν το αντίστοιχο αντιγόνο περιέχοντας 5’ και 3’ μη μεταφραζόμενη περιοχή. Ενώ τα αυτό-αναδιπλούμενα RNA κωδικοποιούν όχι μόνο το αντιγόνο «στόχος» «το επιθυμητό» αλλά επίσης κα την μηχανική παραγωγικής αναδίπλωσης του ιού.

Πρέπει να τονιστεί ότι η παραμονή των mRNA εμβολίων στον οργανισμό μας είναι μικρή, και αποβάλλεται ακολούθως από τον οργανισμό.

Τα εμβόλια των Pfizer και Moderna χρησιμοποιούν μικροσκοπικούς «φακέλους» λιπιδίων (λιπιδικά νανοσωματίδια) για την εισαγωγή ενός μόνον τεμαχιδίου γενετικού υλικού τα (messenger RNA – «αγγελιοφόρος RNA») στα κύτταρα. Αυτό περιέχει πληροφορίες για την οικοδόμηση της πρωτεΐνης-ακίδας (spike protein) του COV-19 και παραγωγή αντισωμάτων.

Το εμβόλιο Johnson-Johnson και Astra Zeneca χρησιμοποιούν δικλωνικό μόριο DNA που εισάγεται συνδεδεμένο με «όχημα μεταφοράς», ΑΔΕΝΟΪΟ, που προκαλεί οδηγίες οικοδομής και δημιουργίας της πρωτεΐνης-ακίδας του ιού, και με την είσοδο του κύτταρου οι οδηγίες αυτά «διαβάζονται» και «μεταφράζονται» σε mRNA.

Σκοπός όλων αυτών των εμβολίων είναι η παραγωγή «ΠΡΩΤΕΪΝΩΝ-ΑΚΙΔΩΝ» (Η spike protein αποτελεί την πρώτη γραμμή σύνδεσης μεταξύ COV-19 και υγιούς κύτταρου).

Και αυτό γίνεται μέσω του mRNA που το διαβάζουν τα κύτταρα. Στη συνέχεια οι παραγόμενες ακίδες μεταναστεύουν στην επιφάνεια του κύτταρου.

Εκεί αναγνωρίζονται αυτές από το ανοσοποιητικό μας σύστημα το οποίο παράγει αντισώματα κατά αυτών.

Οι παραγόμενες με τον τρόπο αυτό ΑΚΙΔΕΣ δεν προκαλούν κανένα πρόβλημα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι αλυσίδες mRNA των εμβολίων έχουν μικρή διάρκεια ζωής, παραμένουν μόνο 2, 24ωρα προτού διαλυθούν και αποβληθούν από τον οργανισμό.

Επειδή τώρα τα εμβόλια φέρουν γενετικό υλικό (RNA) θεωρητικά τα εμβόλια αυτά έχουν βάση τις αρχές γενετικής αλλά δεν έχουν καμμία σχέση με γονιδιακή θεραπεία!!!

Η δήλωση «γενετική» «γονιδιακή» είναι απλώς μία έκφραση λόγου.

Για να επέλθει αλλαγή ή αλλαγή των γονιδίων ενός ατόμου σε οδηγίες που περιέχονται στο «αγγελιοφόρο (mRNA) πρέπει να εισχωρήσουν στο ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΥΤΤΑΡΟΥ.

α) Για να διέλθει δια της μεμβράνης του κυττάρου το mRNA πρέπει να διαθέτει ειδικό ένζυμο για να επιτευχθεί αυτή η εισχώρηση (το mRNA στερείται τέτοιου ενζύμου!!!) αλλά και αν δεχτεί κανένας ότι το mRNA μπαίνει στον πυρήνα το mRNA για να δράσει πρέπει να μεταφραστεί σε δίκλωνο μόριο DNA.

Υπάρχει κατηγορία ιών όπως ο ιός του AIDS που επιτυγχάνει αυτός μέσω του ενζύμου που διαθέτουν την ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΑΓΡΑΦΑΣΗ).

Έτσι, εισέρχεται στα χρωμοσώματα του ασθενούς.

Ο αδενοϊός που χρησιμοποιείται στα εμβόλια Johnson-Johnson και Astra Zeneca εισέρχεται στον πυρήνα του κυττάρου αλλά δεν ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.

Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗΣ