ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ Σ.Δ.
Τρείς μορφές πάχυνση του δέρματος των διαβητικών ασθενών έχουν παρατηρηθεί.
1η μορφή : Μία μορφή χωρίς συμπτώματα, συχνά απαρατήρητη, και χωρίς να μπορεί να εκτιμηθεί αύξηση του πάχους του δέρματος των ατόμων με Σ.Δ. Η αύξηση αυτή μπορεί να εκτιμηθεί με υπερηχογράφημα μικροσκοπικά, ακτινολογικό έλεγχο. Πρακτικά αν δεν μπορούν να ενωθούν παράλληλα μεταξύ τους δάκτυλα και παλάμες υπάρχει πάχυνση.
Ποσοστό που αγγίζει το 30% των ασθενών με τύπου 1, τύπου 2 Σ.Δ. εμφανίζουν κηρώδη ενδοδιήθηση του δέρματος των άκρων που σχετίζεται με ανώδυνη και περιορισμένη κινητικότητα των αρθρώσεων.
Το υπόβαθρο των παθογενετικών αυτών αλλοιώσεων αναφέρεται στην μικροαγγειοπάθεια του Σ.Δ., επίσης στην τροποποίηση των εξωελαστικών ιδιοτήτων του δέρματος.
Επίσης το ψευδοσκληρόδερμα των άκρων θεωρείται ότι αποτελεί ένα δείκτη κινδύνου για την ανάπτυξη Σ.Δ.
Η εντατική θεραπεία με ινσουλίνη και προσεκτικός έλεγχος της γλυκαιμίας μπορεί να οδηγήσει στην αντιμετώπιση των αλλοιώσεων αυτών.
2η μορφή : Διαβητικό σύνδρομο χειρός (ελαττωμένη κινητικότητα των αρθρώσεων, αρθροπάθεια των χειρών, κηρώδες δέρμα, δυσκαμψία αρθρώσεων και διαβητική σκληροδακτυλία που συνιστάται σε αλλαγές του δέρματος παρόμοιες με εκείνες της συστηματικής σκληροδερμίας στα δάκτυλα με περιορισμένη κινητικότητα στις αρθρώσεις.
3η μορφή : Διαβητικό σκληροίδημα που διαχωρίζεται από το σκληροίδημα των ενηλίκων του Bushke και προκαλείται από εναπόθεση κολλαγόνου μη αντιστρεπής γλυκοζυλιώσης και αντίστασης στην αποδόμηση από κολλαγενάση. Επίσης άλλες αξιοσημείωτες αλλοιώσεις που αφορούν αρθρώσεις και προκαλούνται από Σ.Δ. είναι :
1. Σύνδρομο «ΠΑΓΩΜΕΝΟΥ ΩΜΟΥ»
Συμφυτική καψουλίτης (Capsulitis) κατά το οποίο η κινητικότητα του ώμου μειώνεται αισθητά. Συχνότητα 20% των ατόμων με Σ.Δ. – 5% στον γενικό πληθυσμό. Εμφανίζει πόνος στην ωμική ζώνη, φλεγμονή και μπορεί να εξελιχθεί σε δυσκαμψία και πλήρη ακινητοποίηση του πάσχοντος ώμου. Επανέρχεται μετά την θεραπεία και πάροδο 2 ετών.
2. Σύνδρομο «ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ»
Προκαλείται από πίεση πάνω στο μέσο νεύρο, το οποίο πορεύεται σε «στενό» κανάλι των οστών της άκρας χειρός. Συχνότητα γυναικών/ανδρών 9/1.
3. Σύνδρομο «ΕΚΤΕΙΝΟΝΤΟΣ ΔΑΚΤΥΛΟΥ»
Μη δυνατότητα επαναφοράς στη φυσική του θέση του ένα δακτύλου του χεριού συνήθως μέσου. Εκδηλώνεται σε χειρότερο βαθμό τις πρωϊνές ώρες. Οφείλεται σε βλάβη του τένοντα που ρυθμίζει την έκταση και προσαγωγή του δακτύλου αυτού.
Όλες οι παραπάνω ασθένειες περιλαμβάνουν αιτιοπαθογενετικά στοιχεία φλεγμονής και δυσκαμψίας.
Θεωρείται ότι ο Σ.Δ. ο οποίος προκαλεί μεταβολή του σακχάρου αίματος επηρεάζει την μεταβολική ισορροπία πρωτεϊνών αίματος, επίσης η ινσουλίνη μπορεί να προκαλέσει υπερπαραγωγή κολλαγόνου, ή μικροαγγειοπάθεια του Σ.Δ. προκαλεί τοπικά μείωση της οξυγόνωσης το άθροισμα αυτό μπορεί να αυξήσει τη σύνθεση κολλαγόνου και γλυκοζαμινογλυκανών από τους ινοβλάστες.
Dr. ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΑΚΜΑΝΗ
